INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen · Verkeersbureau Nederland: Curaçao Toeristenbureau Europa (CTBE), Vasteland 82-84, Postbus 23227, 3001 KE Rotterdam. Tel (0031)104142639, fax: (0031)104136834, e-mail: [email protected], internet: www.curacaoinfo.nl · Curaçao Tourist Board (CTB), Pietermaai 19, Willemstad (Curaçao). Tel: (5999)4348200, fax: (5999)4612305, e-mail: [email protected], internet: www. curacao-tourism.com · Fietsen : o www.curaco-biking.com voor de internetadressen van fietsclubs, wedstrijden, vakanties enzovoort. o Wanna Bike. Jan Sofat 181b Curacao. Tel: (5999)5273720, e-mail: [email protected], internet: www.wannabike.net o Fietsenwinkel (ook voor high end materialen): Vistabike Curaçao: Kaya Jombi Mensing 7, Zeelandia, Curaçao. Tel: (5999)4659577, fax: (5999)4615626, e-mail: [email protected], internet: www.vistabike.com · Buiten de genoemde websites zijn nog interessant: www.willemstad.netwww.see-caribbean.com Voor liefhebbers van lokaal nieuws: www.adcaribbean.com en www.amigoe.com. Uitgaansmogelijkheden: www.k-pass.com en www.kikotakiko.com · Belangrijke telefoonnummers: Politie: 911 SOS: 127 Bikeroutes en bikewedstrijden De negen (geplande) routes hebben de volgende startpunten. Vier routes starten bij het Christoffelpark in het westen van het eiland. Twee routes bij landhuis Papaya ongeveer op het midden van het eiland aan de weg naar Westpunt. Appartementencomplex Pearl of the Carabian bij Oostpunt is de startplaats van nog twee routes. De laatste route start bij Chigogo Resort ongeveer 10 kilometer ten oosten van Willemstad aan de kust. De lengte varieert tussen de 11 en 45 km. Het internetadres www.curacao-biking.com is het portaal dat toegang geeft tot praktisch alle informatie die met mountainbiken op Curaçao te maken heeft. Bikeclubs (met telefoonnummers, e-mail en websites) inclusief die van Sorsaka bikers en Bellisima, routes, vakanties enzovoort. Weer/beste tijd Het hele jaar door. Curaçao ligt in de tropen, net buiten de orkanengordel. Een echte winterperiode kent het eiland niet. Het verschil tussen zomer en winter is 2,5 ºC. Met een gemiddelde temperatuur van 27,5 ºC is dat verwaarloosbaar. Per jaar valt er tussen de 50 en 75 cm regen. Zestig procent daarvan valt in de maanden oktober t/m december. Meestal beperkt de neerslag zich tot een fikse regenbui in de ochtend. Januari en februari zijn met 29 ºC de ‘koude’ maanden. De bike Het is een must dat er ‘slijm’ in de banden van je bike zit. Dat goedje kan in tubeless banden worden gespoten (± € 4,- per band in de lokale bikeshop), of monteer binnenbanden (± € 7,-) waar het al inzit. Neem een Camelbak mee. Je bent in de tropen dus ligt uitdroging op de loer. Een liter of drie water meenemen per tocht, is een must. Overnachtingen Informatie bij de VVV. Zelf verbleven wij in het Lions Dive & Beach Resort, Bapor Kibrá z/n. Tel (5999)4627400, fax: (5999)4348889, e-mail: [email protected], internet: www.lionsdive.com Het complex ligt drie km van Willemstad, heeft een zwembad, pendelbus naar de hoofdstad, eigen aangelegd strand met palmbomen en ligt naast het Sea aquarium. Eigenaar is een fervent mountainbiker. Eten en drinken Curaçao biedt volop eet- en drinkgelegenheden. Van fastfood en chinees tot heel exclusief. Van redelijk geprijsd tot extreem duur. De local food is zwaar en hartig. Vis en vlees worden geserveerd met bonen, rijst, aardappel of funchi (maisbrij). Groente is meestal bijzaak. Fruit is er in overvloed. |
CURAÇAOeen zonnig stukje Koninkrijk
Tekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs Een vulkanisch eiland, omringd door koraalriffen, verscholen in diep blauwe wateren van de Caribische Zee. Iedereen spreekt er Nederlands en je kunt er nog met guldens betalen. Curaçao, een beetje Nederland maar toch anders. Het tropische Curaçao is het grootste eiland van de Nederlandse Antillen en ligt net buiten het gebied waar veel orkanen voorkomen. Er wonen 144.000 inwoners op een oppervlakte van 444 km². De rotsformaties bestaan voor het grootste deel uit vulkanische gesteenten. Het landschap is glooiend met hier en daar een heuvel. Het hoogste punt op Curaçao is de Christoffelberg (375 m). De noordkust is steil en rotsachtig. De zuidkust kenmerkt zich door baaien en ondiepe inhammen. De warmste maanden zijn augustus, september en oktober. De koelste maanden (29º!) zijn januari en februari. Het verschil tussen dag en nacht is vijf graden. De Nederlanders veroverden Curaçao in 1634. De zoutwinning en de strategische ligging voor de slavenhandel maakten het eiland welvarend. Nog steeds staan verspreid over het eiland veel prachtige koloniale landhuizen. Met de bouw van forten langs de zuidkust ter verdediging van de baaien en het achterland, wisten de Nederlanders aanvallen van de Engelsen, Fransen en piraten af te slaan. Het is eind februari als we onze fietsdozen en reistassen voor de dag halen. Terwijl het buiten sneeuwt en Nederlanders vechten tegen een griepgolf, mogen wij kennis maken met een andere ‘ziekte’; het mountainbike-virus op Curaçao. Op negen uur vliegen van Nederland hebben Antillianen massaal de mountainbike ontdekt. En, het is op Curaçao letterlijk en figuurlijk helemaal ‘hot’. Bikeclubs barsten uit hun voegen. Ledenstops zijn een feit. Zeer regelmatig worden er evenementen en wedstrijden georganiseerd waar honderden liefhebbers op afkomen. Het Toeristenbureau wil het moutainbiken op het eiland toeristisch ontwikkelen. Om die reden zijn er negen uitgepijlde routes aangelegd. We nemen de proef op de som… ROUTE AANDUIDING VIA WITTE STENEN Bij aankomst, een kleine teleurstelling. De beloofde routekaarten zijn nog niet klaar. Het uitpijlen van de routes duurt langer dan voorzien. Een medewerker van het Toeristenbureau laat ons een concept zien van de routekaart. Die stelt ons niet gerust. De kaart is erg summier en niet geschikt als volwaardige fietskaart. Het ontbreken van een routepijl op de trail betekent onverbiddelijk verdwalen. Geen ramp, omdat honderd kilometer verkeerd rijden onmogelijk is op het 65 kilometer lange en maximaal 13 kilometer brede eiland Curaçao. Maar toch, het moet gewoon kloppen. ‘On the road’ zien we dat de routes staan aangegeven door de bekende moutainbikepijlen op wit gekalkte stenen. De meeste van die stenen zijn van het formaat: ‘die gooit één man in de greppel’. De bedoelingen zijn zeer lovenswaardig; de uitvoering is nog onvoldoende. Dat is jammer en zonde van de energie die al in dit project is gestoken. Beloofd is dat onze opmerkingen worden gebruikt om de kaarten te verbeteren. Maar, dit alles zegt helemaal niets over de bike-potentie van het eiland. Daarover kunnen we kort zijn: mogelijkheden genoeg! De ruige natuur van de binnenlanden, de ‘Kunuku’, is hét domein waar de mountainbikebanden kunnen rollen. Jippie, “lets go”, niks ligt ons nog in de weg, op naar de honderden kilometer trails die schreeuwen om te worden ontdekt. HUURAUTO Na wat speurwerk ontdekken we waar de geplande routes starten. De eerste dagen rijden we naar de routes toe per mountainbike. Maar de aanrijroutes over de drukke asfaltwegen zijn geen pretje. Een huurauto is echt nodig, qua tijdoverbrugging en qua gezondheid. De beste tijd om te biken op Curaçao is in de ochtend rond een uur of zeven tot twaalf en ‘s middags vanaf een uur of vier tot zeven uur. Na twaalf uur ’s middags, wordt het heftig. Temperaturen van dik in de dertig zijn eerder regel dan uitzondering. De middaguren zijn een moment van rust. Een paar uur luieren op je bedje of op een van de hagelwitte stranden met een verkoelend passaatwindje, is een luxe. Een zwembroek in je fietsrugzak, is naast voldoende zonnebrandmiddel onmisbaar. Ook water meenemen tijdens tochten is een must. Drinkwater uit de kraan is van uitstekende kwaliteit. Het wordt door ontzilting gewonnen uit zeewater. De ontziltingsfabriek op Curaçao is de grootste ter wereld. ‘CACTUS CITY’ We rijden als eerste de route die start vlakbij het Hato vliegveld op Curaçao. Deze route gaat langs de noordkust over de vlakte van Hato. De noordkust is steil en rotsachtig, en is daardoor voor de scheepvaart ontoegankelijk. Om kwart over zeven ‘s ochtends biken we vanaf ons hotel over de zeventien kilometer lange asfaltweg naar het startpunt. We rijden dwars door de hoofdstad Willemstad. De in vrolijke geel-roze-oranje kleuren geschilderde huizen, staren ons vrolijk na. Eenmaal op de beroemde drijvende Emmabrug over de Sint Anna Baai zien we de beroemde oud Hollandse koopmanshuizen. Het schitterend gerestaureerde centrum herinnert aan een roemruchtig verleden. Willemstad, met zijn monumentale binnenstad en het havenfront van Curaçao, is door Unesco benoemd tot wereld erfgoed. Een paar keer per week worden er voor de liefhebbers rondleidingen verzorgd. De hoofdweg tussen Willemstad en het vliegveld is op de fiets in de ochtendspits een vieze omgeving. Slecht afgestelde diesels blazen bij iedere helling hun zwarte walm de lucht in. Het lijkt wel of alle 144.000 inwoners een auto hebben. Eenmaal off-asfalt verandert de omgeving drastisch. Na al het autoverkeer wanen we ons twintig kilometer lang in een oase van rust. Tenminste als je de over de trail rennende hagedissen en de vrolijk rondfladderende groene parkieten niet meetelt. Wij dopen het gebied ‘Cactus City’. Grote cactusvelden die soms hele wouden vormen, zorgen voor een soms ondoordringbare barrière tussen de zee en de rotswand. Er staan honderden soorten. De meest voorkomende is de Kadushi. De lokale bevolking gebruikt deze cactus voor de bereiding van gerechten, medicijnen en shampoo. We genieten oprecht van de ongereptheid van het gebied. De zilte zeelucht vult onze longen. Zoals altijd waait de verkoelende passaatwind in westelijke richting. Dat betekent een stevige duw in de rug. Her en der staan er divi-divi ook wel waaibomen genoemd, waarvan de takken als een kompasnaald altijd in westelijke richting wijzen. SLIJM(EN) MOET! Locale bikers adviseren ons om ‘slijm’ in onze banden te doen. Het is namelijk onmogelijk om de miljarden doorns van de ‘wabi’s’ te ontwijken. Een wabi is een verzamelnaam voor allerlei acacia-achtige struiken met enorme harde doorns. Zelfs de geiten lusten bepaalde soorten niet, ze zijn veel te hard. Slijm, een groen goedje, spuit je in je (binnnen)band en zorgt er voor dat een gat onmiddellijk gedicht wordt. In de praktijk blijkt dit geen overbodig advies. Zonder ‘slijm’ zijn (binnen)banden niet aan te slepen. FIETSCLUBS EN ANDERE ROUTES Er wordt letterlijk iedere dag wel ergens een tocht gereden. De fietsclubs op het eiland nemen met alle plezier bikers uit Nederland en België mee. Op uitnodiging reden we mee met Sorsaka bikers en fietsclub Bellisima. Door hun lokale bekendheid reden we een paar schitterende tochten. Het aantal hoogtemeters blijft in het glooiende landschap meestal binnen de perken. Maar mountainbiken heeft meer uitdagingen dan hoogtemeters alleen. De ondergrond van vulkanisch gesteente is vaak ruw. Het ontwijken van cactussen en doorns is een sport op zich, want die prikken niet alleen in de banden, maar schuren ook ons blank velletje. Aan de noordkust klauteren we af en toe over een historisch slavenmuurtje. De zuidkust is totaal anders. Daar rijden we langs zoutpannen bewoond door roze flamingo’s, zien we de luchtwortels van de mangroven en pauzeren we op een wit strand in een rustige baai. In het uiterste westen staat de uitdagende bikeroute door en rond het Christoffelpark op het programma. Daar komen de klimspieren en het kleinste verzet aan bod. De stijgingspercentages rond het ‘slechts’ 375 meter hoogste punt van het eiland, de Christoffelberg, lopen op tot wel dertig procent. Lang zijn de klimmen niet, veel zijn het er wel. MILIEUCAMPAGNE Eén ding moet ons nog van het hart. Vuilnis! Een deel van de bevolking vindt het normaal om hun afgedankte auto, koelkast, bankstel en kadavers langs een pad in de ‘Kunuku’ te dumpen. Daar helpen bordjes ‘keep our island clean’ geen ene moer tegen. Gelukkig zijn de daders te lam om ver te rijden, want het vuil ligt meestal aan het begin van de trails. Jammer is het wel, want het geeft een grauw randje om dit verder paradijselijk en exotisch eiland. Als we de locale bikers mogen geloven is er een start gemaakt om een bewustwording bij de eilandbewoners op gang te brengen. Dat wordt onderstreept door campagnes van de overheid, schoonmaakacties en taakstraffen, allemaal gericht op opruimen van de troep. CONCLUSIE Aan het einde van de week hebben we het overgrote deel van de negen uitgepijlde bikeroutes en een paar tochten met fietsclubs gereden. Met bijna 600 kilometer op de teller is ons beeld van de mountainbikemogelijkheden op Curaçao behoorlijk compleet. Buiten de hoofdwegen is biken op dit tropische eiland een fantastische belevenis. Tenminste als je bereid bent om vroeg op te starten, want in de middaguren stijgt de temperatuur meestal tot dik in de dertig graden. Zwembroek of bikini mee, want een pauze in een baai op een tropisch strand is natuurlijk niet te versmaden. Ook op cultureel, flora en fauna gebied heeft Curaçao het nodige te bieden. De variatie in landschap zoals de ruige noordkust en de lieflijke zuidkust maken het biken aantrekkelijk. Het aantal hoogtemeters is beperkt, maar er is meer in het leven van een biker dan het maken van hoogtemeters, tóch? |