INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen Zwitsers Verkeersbureau in Nederland: Zwitserland Toerisme, Postbus 75387, 1070 AJ Amsterdam. Tel: 00800 100 200 30 (gratis), fax: 00800 100 200 31 (gratis), e-mail [email protected], Internet: www.MySwitserland.com Zwitsers Verkeersbureau in België, Postbus 1600, B-1000 Brussel 6. Tel: 00800 100 200 30 (gratis) fax: 00800 100 200 31 (gratis), e-mail: infol@zwitzerland.be, internet: www.MySwitserland.com VVV: Bettmeralp Tourismus, CH-3992 Bettmeralp. Tel (0041)279286060, fax: (0041)279286061, e-mail: [email protected], internet: www.bettmeralp.ch Info over de gondel naar Bettmeralp: www.bettmeralpbahnen.ch Wegenhulp: Tel: 140 Politie: in noodgevallen tel: 117 Bikeroutes Er zijn diverse uitgepijlde routes in het gebied rondom Bettmeralp. Ook aan de overzijde van het dal liggen een paar pittige dagtochten te wachten. Koop de Fahrrad- und MTB-Karte Goms- Aletsch (schaal 1:50.000) en je maakt zonder problemen je eigen routes. Er is een downhillparcours vanaf de Fiescheralp naar Fiesch (1160 hoogtemeters, 14 kilometer). Internet: www.bike-explorer.ch Website mountainbiken Zwitserland: www.cyberbike.ch en www.move.ch Weer/beste tijd De mogelijkheid om in dit gebied te kunnen fietsen is erg afhankelijk van de aanwezigheid van sneeuw. Tot begin juni kunnen de hoger gelegen passen door sneeuw en ijs nog onbegaanbaar zijn. De verschillen zijn van jaar tot jaar erg groot. Vanaf half juni zijn er geen problemen meer. Eind september eindigt het mountainbikeseizoen. Staat je bike op een fietsendrager achterop de auto, dan mag de fiets in Zwitserland niet buiten de auto uitsteken. Hoe er te komen · Met de auto Vanaf Heerlen. Via de autosnelweg A76 in de richting Aken. Dan over de A4 naar autobaan kreuz Kerpen en de A61 op. Blijf die volgen naar Koblenz en Ludwigshafen. Op autobaan kreuz Mutterstadt de A65 oprijden. Volg de A5 (wordt de A2) naar Basel. Vanuit Basel over de A2 en de A1 naar Bern. In Bern rij je de A12 op naar Freiburg. Blijf daarna de richting Lausanne volgen tot bij Vevey. Daar de A9 volgen naar Martigny, Sion en Sierre. De autosnelweg eindigt daar. Volg de N9 tot Brig. Over de N19 rij je het Gomsdal in. Auto parkeren op het grote parkeerterrein bij de gondel in Betten FO (Dit is niet de kortste, maar wel de snelste route). Totale afstand van Heerlen naar Betten ongeveer 910 km. Denk er wel aan dat je in Zwitserland een autobaanvignet nodig hebt (CHF 40 per jaar). · Met de trein Vanuit alle grote steden in Nederland en België gaan er treinen naar Basel. Vandaar uit met de trein naar Brig aan het begin van het Gomsdal en vervolgens met de Furks-Oberalp-Bahn kun je het hele Gomsdal door. Ga je met het openbaar vervoer, overweeg dan de aanschaf van een Swiss Card of Swiss Pass, hiermee krijg je respectievelijk 50 en 25% korting op openbaar vervoer en kabelbanen. De card of pass moet je reeds in Nederland of België aanschaffen via verkeersbureau of reisbureau. · Pendelbussen In de zomer rijden er vanuit Nederland pendelbussen naar Zwitserland. Cycletours rijdt in juli en augustus naar Bregenz en Chur. Tel: 020-5218400, e-mail: [email protected] internet: www.cycletours.nl Overnachtingen Bettmeralp telt acht hotels en 650 appartementen. Informatie bij de VVV . Eten en drinken In Bettmeralp, Fiescheralp, Riederalp en Betten zijn voldoende restaurants, cafés en pizzeria’s. De meeste berghutten in dit populaire gebied zijn ook in de zomermaanden geopend. Verhongeren of verdorsten is dus echt niet nodig. Wat is er verder te doen Andere sporten: · Heel veel wandelroutes. Iedere dag een begeleide wandeltoer. Informatie bij de VVV. · Gletsjertochten en canyoning. Informatie bij VVV. · Pro Natura Centrum op de Riederfurka in een statige Engelse villa (uitleg over de natuur rondom de Aletsch-gletsjer) · Klettersteig Aletsch Blatten, een beveiligde ‘wandelroute’ over in de rotsen geslagen ijzeren pennen. Via VVV. · Zwemmen. Zwembad (overdekt) Sportcentrum Bachtla. Tel: (0041)279272007 |
BETTMERALP
Iedere dag een autoloze dag Tekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs Winston Churchill schreef in 1904 aan zijn moeder: “Ik heb bewust één week de tijd genomen om je zo precies mogelijk te beschrijven welke indruk deze plaats op mij maakt. Het is hier prachtig. Ik slaap als een marmot en heb mij nog nooit zo gezond gevoeld. De omgeving is hier werkelijk wonderbaarlijk.” Winston, ouwe vriend, we hadden het zelf niet beter kunnen zeggen. Bettmeralp ligt in het Gomsdal in het zuid Zwitserland. 51 ‘vierduizenders’ Op weg naar het Zwitserse bergdorp Bettmeralp rijden we vooral over autosnelwegen. De laatste vijftigkilometer verandert de weg en vooral de omgeving, enorm. We volgen de rivier de Rode Rohne en sluipen het gebied van de eenenvijftig ‘vierduizenders’ binnen. Als kind is me tijdens de aardrijkskundeles ingepeperd dat op de toppen van zulke hoge bergen eeuwige sneeuw ligt. Toen kon ik me daar niets bij voorstellen. Maar nu wel! Voor mountainbikers is het een garantie dat het tochten worden met adembenemende panorama’s. Bij gondelstation Betten parkeren we onze auto op het enorme parkeerterrein onderaan de berg. Onze auto laten we noodgedwongen achter en gepakt en gezakt, met onze bikes aan de hand, stappen we in de reusachtige gondel. Dat is trouwens een vrij prijzige aangelegenheid; CHF 16 (€ 11,-) per persoon voor een retourtje plus 5 CHF (€ 3,45 ) per bike. Tien minuten later en 1140 meter hoger stappen we uit in het autovrije dorpje Bettmeralp (1950 meter). Eén smal asfalt weggetje met een paar zijwegen, een oeroud kerkje, een paar oude huizen, enkele kleine hotels en pensions. Zie daar de wintersportplaats Bettmeralp. In de zomer is hier geen sprake van nightlife, hooguit van nachtrust. En, als ik deze berg bekijk, zal ik die na het biken zeker nodig hebben. Mijn eerste gedachten zijn “mucho hoogtemeters, óf mucho tijd in de gondel”. gletsjer Hemelbreed is de afstand naar de Grosser Aletsch Gletscher nog geen anderhalve kilometer. Vanuit ons hotel kun je hem bij wijze van spreken, ruiken. Er heen gaan, is nog een ander verhaal. Een forse bergkam scheidt Bettmeralp van de gletsjer. De enige manier om er met onze bikes te komen is rond de bergkam rijden. Dat kan op twee manieren. In westelijke of in oostelijke richting. Op onze eerst dag kiezen wij voor de laatste mogelijkheid. Heel even is de weg vlak en geasfalteerd. Al na zo’n 500 meter passeren we het laatste hotelletje. Dat betekent tevens einde asfalt. Het harde zandpad klimt stevig. Technisch niet al te moeilijk, maar zonder echte warming-up protesteren mijn spieren hevig. Dan maar kleiner schakelen. Shit, ik fiets al op mijn kleinste verzet. Niet zeuren. Trappen! Ik ben tenslotte geen watje. Het dorp verdwijnt langzaam onder ons. Het pad raakt bezaaid met grote stukken steen. Zo behendig mogelijk stuur ik er om en overheen. Met grote moeite kom ik fietsend boven. Wat ik al op de kaart had gezien, zie ik ook in werkelijkheid. Na deze eerste driehonderd hoogtemeters binnen twee en een halve kilometer, volgt de track de komende kilometers de bergkam zonder al te veel hoogteverschillen. De wereld is op deze hoogte behoorlijk ruig en kaal. Logisch, we zijn op dik 2200 meter hoogte en daar is het gedaan met de bomen. Het uitzicht in het schitterende dal is onbelemmerd. De huizen en dorpjes zijn verworden tot gekleurde stippen. De rivier de Rhone lijkt niet meer dan een beekje, bossen tegen de flanken van de bergen niet meer dan groene plukjes. Ja, zo’n anderhalve kilometer boven het dal, raak je bewust van de nietigheid van het bestaan. Dit deel van de route is technisch simpel en niet erg inspannend. Genoeg tijd dus om lekker van de omgeving te genieten en over de belangrijke zaken in het leven na te denken. Over koffie bijvoorbeeld. zwermen Na een kilometer of zes rijden we Fiescheralp binnen. Het domein van parapenters en deltavliegers. Vanaf een houten stellage bij een hotel springen de piloten van die toestellen de diepte in. En dan maar hopen dat er voldoende thermiek is zodat je niet meteen naar beneden sodejanust. Volgens mij helpt de helm die ze dragen dan ook niet veel meer. Wat is in Fiescheralp nog veel belangrijker dan thermiek, juist ja: koffie. Waarschijnlijk na veel te weinig kilometers strijken we neer op een terras. We genieten van het lekkere weer, de heerlijke koffie en de kleurige zwermen rondzwevende parapenters. Menig kleiduivenschieter zou hier de dag van zijn leven kunnen hebben, maar ja, parapenters schijnen hier beschermd wild te zijn. Unesco Om bij de grosse Aletsch gletsjer te komen, volgen we de bordjes Märielen Hütte. Plotseling zien we een enorme hoeveelheid ijs opdoemen. Bij bestudering van de kaart blijkt dat ‘slechts’ de Fiescher-gletsjer te zijn. Op de schaal van gletsjers, is dit een kleintje. Zo zie je maar, we zijn niets gewend. Ons pad verdwijnt de komende kilometers in de berg. Veel mensen noemen zoiets een tunnel. Van verlichting is amper sprake. Het enige wat ik kan doen is ver vooruit naar het stipje licht aan het einde van de kaarsrechte tunnel kijken en rustig doorfietsen. De kuilen waar we doorheen rijden zijn niet al te diep, maar wel gevuld met ijskoud smeltwater. Hoewel ik na enkele minuten weer in het zonnetje sta, ben ik flink afgekoeld. Dat gaat snel. Na een bocht zien we hem dan eindelijk liggen de grosse Aletsch. Om er echt dicht bij te komen moeten we nog anderhalve kilometer met de fiets aan de hand afleggen. Maar hij is de moeite waard. 24 Kilometer ijs aan één stuk, de langste gletsjer van de Alpen. Op één of andere voor mij onverklaarbare manier lopen er vier reusachtige sporen over de oppervlakte van het ijs. Het lijkt wel of twee gigantische auto’s naast elkaar om de bocht zijn komen scheuren. Het is een indrukwekkend schouwspel. Het verbaasd me dan ook niet dat Unesco dit gebied heeft aangewezen als natuurerfgoed. leve de geruisloosheid Tot Fiescheralp is er geen alternatieve route, dus we moeten terug door de tunnel. We besluiten terug te rijden naar Bettmeralp, daar te lunchen en dan af te dalen naar het halverwege de berg gelegen gehucht Betten (1200m). Zo gezegd zo gedaan. Vanaf een terras registreren we de verkeersbewegingen. Auto’s zijn verboden, dus het meeste gaat te voet, per fiets of per geruisloze elektrocar. Apart en even wennen, maar het zorgt, ondanks de zomerse bedrijvigheid, voor een opmerkelijke rust. Nu merk ik pas wat voor een onrust rijdende auto’s, jankende motors en knetterende brommers veroorzaken. Heerlijk die geruisloosheid. Het is één van de eerste keren dat ik met veel plezier naar het ‘verkeer’ kijk. Het weer is helder en dat betekent uitzicht op de opmerkelijkste berg van Zwitserland; de Horu ofwel de Matterhorn. De opvallend steile piramidevormige top trekt toeristen aan van over heel de wereld. Een Japanner is niet in Europa geweest zonder een foto van deze moloch. schrikken Met enige moeite maken we ons los uit de terrasstoelen. Handschoenen aan, helm op en karren maar weer. In tegenstelling tot de kale wereld boven Bettmeralp rijden we nu al snel tussen weelderige begroeiing. Bomen, struiken en bloemen vergezellen ons tijdens de afdaling. Vooral niet te enthousiast worden, want iedere meter die we afdalen moeten we ook weer omhoog. Binnen een half uur staan we 750 meter lager in het gehucht Betten. We kunnen de keus maken om met de gondel terug te gaan. Dat doen we niet! We maken onszelf wijs dat we bikkels zijn en dus willen we met de fiets omhoog. De weg terug voert over smalle en nog steeds autovrije asfaltweggetjes. We nemen er de tijd voor, want de komende dagen hebben we nog diverse tochten voor de boeg. Eigenlijk schrik ik wel een beetje van deze kennismakingstocht. Amper dertig kilometer, maar wel 1300 hoogtemeters. De volgende dagen loopt het aantal hoogtemeters nog gestaag op. Onze tochten aan de andere zijde van het dal sluiten we steeds af met een traktatie. Nee geen ijs of gebak, maar een zalig ‘enkeltje Bettmeralp met de gondel’. Conclusie Het gebied rond de grosse Aletsch gletsjer is landschappelijk een droom. De autovrije rust is een verademing. De uitgezette tochten zijn de moeite waard. Technisch niet al te moeilijk, maar qua natuurschoon en afwisseling perfect. Is mountainbiken je enige doel, boek dan twee of drie overnachtingen in Bettmeralp. Bij meer dagen rij je teveel dezelfde route en dat zou in dit fantastische gebied hartstikke jammer zijn. Een combinatie met een dorp in de buurt staat garant voor een schitterende mountainbikevakantie. |