INFORMATIE BESTEMMING Belangrijke adressen · VVV Celerina. Celerina Tourismus, CH-7505 Celerina, Zwitserland. Tel: (0041)818300011, e-mail: [email protected] internet: www.celerina,ch · VVV Engadin: www.engadin.ch · Alarmnummer: 1414 · Bikekaarten: www.bike-explorer.ch www.singletrailmap.ch Bikeroutes Liefhebbers van downhillen en freeriden kunnen terecht in bikepark Merkur in het skigebied Motta Naluns bij het stadje Scuol. Er zijn drie verschillende afdalingen variërend in lengte tussen de 1,2 en 1,7 km. Weer/beste tijd Het mountainbikeseizoen is in dit deel van Zwitserland kort. In juni ligt er vaak nog de nodige sneeuw op de hoger gelegen trails. Midden oktober eindigt het seizoen. Celerina is de plaats met de meeste zonuren van Zwitserland. De bike De ondergrond in dit deel van Zwitserland is vaak rotsachtig. Stevige noppenban banden, liefst lekker breed, verdienen de voorkeur. Wie stevig wil afdalen is goed geholpen met een set hydraulische schijfremmen. Eten en drinken Zwitserland is duur. Dat geldt zeker wat betreft eten en drinken. Reken erop dat je 30 tot 50% duurder uit bent dan in Nederland of België. De kwaliteit is overigens meestal ook 30 tot 50% beter dan wij in de lage landen gewend zijn. In de zomermaanden zijn de meeste berghutten open. Vreemd genoeg waren in Italië in september al veel hutten gesloten. Zelf genoeg eten en drinken meenemen is dan op lange tochten een vereiste. |
CELERINA deel IEngadin Zwitserland
Tekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs Schilderachtige dalen, romantische bergmeren, reusachtige gletsjers en ontelbare trails door een oneindig ruig berglandschap. Is het een droom? Nee, het is Zwitserland, de streek Engadin in de provincie Graubunden. Ga mee op ontdekkingtocht door deze wondermooie streek. Als startplaats kozen wij het dromerige stadje Celerina. Daar waar de bergen hoog en mooi zijn ligt in het land van Milka, kaas en klokken, het mondaine stadje St. Moritz. Daar vertoeven de happy few. Je hoort niet echt bij de rijken der aarde als je hier niet een woning bezit of met enige regelmaat in één van de top hotels verblijft. Een kilometer of vier naar het oosten wonen zo’n 1520 mensen in Celerina aan de voet van de Berninapas. Aan Celerina is niks mondains te bekennen. Het is een redelijk ontspannen Zwitsers bergplaatsje. En toch, Celerina heeft nou net dát wat St. Moritz mist. Het is een prima startpunt voor ontelbare mountainbiketochten. Val Fex (2090 m) Doodse stilte, zoals je dat in een Zwitsers bergdorpje verwacht, was er vannacht niet bij. Ons hotel staat aan de doorgaande weg van het dorpje Celerina. Gelukkig is er nog een kamer aan de achterzijde beschikbaar en dat scheelt een slok op een borrel. De rest van ons verblijf slapen we als marmotten. Vol verwachting dalen we af naar de ontbijtkamer. Het restaurant straalt historie. Het minstens honderdjarig parket kraakt zoals ik dat van een eeuw oude vloer verwacht. Op een tafel staan diverse soorten brood, met even zoveel variaties jam, honing en kuipjes Nutella. Nee, dit keer geen muesli, eitjes, kaas of ander beleg die je bij een ontbijtbuffet verwacht. This is it. Ten minste als je niet vet bij wilt betalen. Wij bestellen voor Chf 5,- (€ 3,50) een assortiment kaas. Althans zo staat het op de kaart. Wat wordt geleverd tart iedere beschrijving. Te weinig om één flinke snee brood mee te beleggen. We twijfelen over de beste reactie. Boos, verdrietig of alleen maar teleurgesteld. Goed doorzoet stappen we op onze bikes. Het is september en de weerman beloofd een temperatuur met zomerse waarden. Toch is het in de ochtend nog fris. Vreemd is dat niet, want Celerina ligt op ruim 1700 meter hoogte. De kennismakingsrit gaat rond de meren die bij St. Moritz en Silverplana liggen. Eigenlijk meer per ongeluk dan bewust rijden we het Fex-dal in. Een schilderachtig landschap met alpenweiden en een paar kneuterige gehuchten en vrolijke koeien begeleiden ons dieper het dal in. Onverwacht doemen een paar gletsjers op. Die werken als een magneet. Erheen! De trail eindigt bij een rustieke berghut aan de voet van de bevroren ijsvlaktes. Wouw, schitterend, en dat als eerste kennismaking met deze streek. Na 50 niet al te moeilijke kilometers (en 600 hoogtemeters) sluiten we de eerste dag af. Op tijd naar bed om morgen klaar te zijn voor een nieuw avontuur. Alp Funtauna (2190 m) Om half acht ‘s ochtends is het hele dorp gehuld in een dikke wolk. De huizen aan de overkant van de straat zijn amper zichtbaar. Typisch voor een ochtend zo hoog in de bergen. Een half uur later klimt de zon over de rand van de berg. De krachtige zonnestralen vernietigen de nevel in een razend tempo. Als onze ‘werkdag’ begint gloort de breed lachende zon aan de strak blauwe hemel. We volgen de afwisselende fietsroute door het dal richting het dorpje Chapella. Smalle asfalt paden en schotter weggetjes wisselen elkaar af. De bergen en watertjes liggen er schitterend en rimpelloos bij. Kerktoren na kerktoren komen in het zicht. De route omzeilt de dorpjes behendig. Ons doel is het Susauna dal. Waarom dat ons doel is, weten we eigenlijk zelf niet. Misschien omdat de naam – Alp Funtauna – aan het einde van het dal zo mooi klinkt. De kronkelende schotterweg erheen is van grote klasse. Een uitnodigend bord geeft aan dat de aan de voet van de klim gelegen Gasthof in Susauna open is. Susauna is een gehucht van vijf huizen. Daar aangekomen blijkt ‘Montag Ruhetag’. En ja hoor, het is vandaag maandag. Teleurgesteld nestelen we ons op de paar stoelen die het terras rijk is en knabbelen aan een energiereep. Een al te opdringerige kat is het slachtoffer van de teleurstelling. Maar volgens een oeroud gezegde is de redding nabij als de nood het hoogst is. Onverwacht komt de grijze uitbaatster naar ons toe. Twee uitgedroogde bikers wil ze niet teleurstellen. Ruhetag of niet. Vriendelijk vraagt ze of we misschien een drankje willen. “Koffie”, is ons synchrone antwoord. Een paar minuten later brengen de licht bibberende handen twee dampende exemplaren van het verse zwarte nat. Wat kan een mens toch genieten van kleine dingen. Grazende koeien en een snelstromende bergrivier begeleiden ons tijdens het gevecht naar de top. Her en der steile stukken met wel erg veel losliggende stenen dwingen zo af en toe tot lopen. Gelukkig is de weg het doel, want het eindpunt is een teleurstelling. Een verlaten schuur op een saaie weide. De bikes draaien 180 graden en suizen terug naar het dal. We klokken af op ruim 70 km en 1000 hoogtemeters Val Roseg (1999 m) Niet al te ver van Celerina ligt het Rosegdal. Daar rijden we over prima bewegwijzerde kleine paden heen. In de verte is de Roseggletsjer al gedeeltelijk te zien. Veel toeristen laten zich per paard en wagen naar boven brengen. Uiteraard bikkelen wij op eigen kracht naar boven. Een straf is dat niet, want de omgeving is meer dan de moeite waard. Een dikke tweehonderd hoogtemeters en zeven kilometer later staan we aan de zonnige voet van de enorme ijsmassa. Super rustig, super indrukwekkend en super fotogeniek. Het tafereel is weggelopen uit een fotoboek. Op het terras van een berghut – uiteraard met zicht op de gletsjer – genieten we van het zonovergoten uitzicht. Uiteraard onder het genot van een cappuccino. Vandaag alleen een ochtendtocht. De middag staat in het teken van een bezoek aan het mondaine St. Moritz. Veel pracht en praal, dure hotels, dure winkels van alle bekende dure merken, veel dure mensen en types die daar bij willen horen. Twee uurtjes later is het verlangen naar de ongerepte natuur weer terug. Laat de jetset met hun dure speeltjes maar lekker in St. Moritz! Laat de trails maar liggen voor de ‘gewone’ jongens en meiden op hun bikes. |