Informatie Cyprus Verkeersbureau, Keizersgracht 635, 1017 DS Amsterdam Tel: 020 624 43 58 E-mail: [email protected] Internet: www.visitcyprus.com Cyprus Cycling Federation: [email protected] Het boekje Cyprus fietsroutes is te downloaden op: http://www.cyprus.nu/Static/Documents/UserUpload/dl_5_Fietsen_op_Cyprus.pdf Fietsenwinkels: Highend fietsonderdelen zijn schaars. Daarvoor moet je in grote steden zijn zoals Pafos, Limassol en Nicosia. Begeleide tochten en huurbikes: Zypern Bike: www.zypernbike.com Vluchten: dagelijkse vluchten met Cyprus Airways: www.cyprusairways.com |
CYPRUS deel IITekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs
Op vier uurtjes vliegen vanaf Amsterdam ligt Cyprus. Sinds 1960 is dit eiland een zelfstandige staat met een Grieks en Turks gedeelte. Cyprus is het op twee na grootste eiland in de Middellandse Zee en ligt voor de kust van Turkije. Bikefreak-magazine onderzocht de mountainbikemogelijkheden op het landschappelijk fraaiste ‘Griekse’ deel. In de vorige editie beschreven we mountainbiketochten aan de westkust en het zuiden van het eiland. Nu het tweede en laatste deel. Als we in het voorjaar voet zetten op Cyprus, de geboorteplaats van Aphrodite, prikkelen de frisse berglucht, de geur van dennenbomen en wilde kruiden de zintuigen. Tegen de berghellingen groeien kersen- appel-, sinaasappel- en amandelbomen, afgewisseld door olijfplantages en wijnvelden. In de lager gelegen gebieden liggen uitgestrekte koren- en aardbeienvelden. De vaak minuscule bergdorpjes zijn zo weggelopen uit een plaatjesboek van lang vervlogen tijden. Troodos gebergte Net voor de top van de bijna 2000 meter hoge Olympus, de hoogste berg van het eiland, sturen we een wandelroute op. ‘Eenvoudig te fietsen’, luidde het locale advies. Nooit zelf geweest zeker. Na twee kilometer is het pad zelfs niet meer geschikt voor ervaren freeriders. Tot onze verbazing ligt er in de schaduwrijke plaatsen nog sneeuw. Die nattigheid maakt de stenen en rotsen spekglad. Op de smalle richels langs diepe afgronden is lopen de enige veilige optie. Vervelend vinden we het niet. Het is één groot avontuur en daarom klunen we verder. Een stevig wolkendek botst tegen de Olympus en de wolken worden dikker en donkerder. De lucht betrekt alsof het nooit meer dag wordt, en het voelt alsof er ieder moment een hevig noodweer los gaat barsten. Veiligheid voor alles en beter ten hele gekeerd dan ten hele gedwaald is ons motto. In gestrekte draf bikkelen we naar de doorgaande weg. Met stevige druk op de pedalen knallen de bikes het laatste stukje over asfalt naar de top van de Olympus. Dan de afdaling. De rijwind wil ons in ijspegels veranderen. Net op tijd onze huurauto in zicht. Met de verwarming op stand max gaat het richting hotel en dus terug naar de kust. Daar schijnt een lekker zonnetje, is er amper een wolkje aan de lucht, wijst de thermometer 20 graden aan en staat de theepot als te dampen. Nicosia Op de volgende vroege voorjaarsochtend en de wekker loopt af willen we de beloofde zonnestralen zien. Helaas, het regent pijpenstelen. Als rechtgeaarde watjes betekent dat: niet biken. Treuren doen we ook niet. Het is een uitstekend moment om de hoofdstad Nicosia te bezoeken. De ‘zachte mandoline’ van de Zangeres-Zonder-Naam horen we er niet, maar het is er ondanks het vochtige weer aangenaam toeven. De grens met het Turkse deel doet in eerste instantie denken aan de voormalige Berlijnse muur. Om een Cyprioot te citeren: “het is een Mickey Mouse afscheiding”. Daar lijkt hij gelijk in te hebben. Bij sommige gebouwen, die de grens vormen, staat zowel de voor als de achterdeur open. Een doorsteek is dus zo gemaakt. Aardig is het allemaal niet en wat ons betreft mag ook deze barrière snel vallen. Terug in Larnaka eten we in een lokaal restaurant, net voorbij de toeristische boulevard met palmbomen, een ‘vismeze’. Voor visliefhebbers een aanrader. Vis in een haast oneindige verscheidenheid aan soorten en bereidingswijzen, aangevuld met salades en smaakvolle sausjes. Het eten is over het algemeen uitstekend op Cyprus. En, voor bikers belangrijk, de porties zijn stevig. Mijdt de boulevard en de al te toeristische plekjes, want daar draaien ze je een poot uit en is de kwaliteit meestal niet navenant. Niets nieuws, dat is bijna over heel de wereld zo. Larnaka heeft overigens niet die irritante uitstraling die Spanje en Turkse kusten vaak hebben. Relaxt en behoorlijk authentiek is een goede omschrijving van de sfeer. E4 Bij gebrek aan routes proberen we zelf weer wat en rijden een kilometer of tien verder het binnenland in naar het dorpje Kalo Chorio. Onze auto vindt een plekje op de parkeerplaats voor de kerk. Op goed geluk rijden we het ene na de andere landweggetje op. Er ontstaat een hartstikke leuke tocht door weilanden, bossen en dorpjes. Onderweg stuiten we op een steengroeve en verstopte byzantijnse kerkjes. Als we het gehucht Klavdia binnen rijden zien, zit een groepje mannen op leeftijd in een serre. Het kaartspel slokt al hun aandacht op. Op het raam prijkt een sticker ‘Joe’s Coffee bar’. Dat trekt als een magneet. Eenmaal binnen zijn wij het middelpunt van aandacht. John zal waarschijnlijk wel Johnkoffiedopoulos heten want zijn gebronsd en door het weer en leven getekend uiterlijk, met bijpassende mannelijke begroeiing onder de neus, verraad een leven op het land. Met handen en voeten lukt de bestelling: “twee koffie”. Nadat we van top tot teen zijn bekeken en goedgekeurd – nee, we zijn geen Duitsers -, gaat het kaartspel verder. De fors uitgevallen mokken gevuld met zwart genot vinden hun weg naar binnen. De prijs bedraagt samen 0,80 pond (€ 1,30)! Als vergelijking in een trendy bar in Nicocia betaalden we ruim vijf keer zo veel. We verpesten de markt door van één pond niets meer terug te vragen. Het smalle asfaltweggetje wint op en neer gaand langzaam hoogte en voert door een landschap vol weiden, kleinschalige olijfbomenplantages, akkers en kalle rotsen. Waarom deze weg is aangelegd is een klein raadsel. Geen auto of ander vervoermiddel te bekennen. Zo af en toe lijkt de wereld hier verdacht veel op de streek Toscane in Italië. Dan prijkt op een eenzame 400 meter hoge rots het beroemde Stravrovouni (‘berg van het kruis’) klooster. De klim erheen is niet moeilijk. De mega view over het omringende land is de beloning van de inspanning. Het klooster dankt zijn naam aan de splinter van het Heilige Kruis die er door de heilige Helana, moeder van Constantijn de Grote is achtergelaten. Ja, die monniken weten wel wat een mooi plekje is. Dit is dé ideale plek om de rust te vinden die nodig is om je helemaal aan hogere krachten te wijden. Van deze tijd zijn ze overigens niet helemaal. Bikerinnen mogen er niet binnen. En andere vrouwen trouwens ook niet. Een eindje verder rollen we bij toeval wandelroute E4 op. Dit is de enige uitgepijlde rondgang van het land. Eigenlijk bedoeld als lange afstandswandelroute, maar tevens uitstekend geschikt voor een technisch eenvoudig en landschappelijk mooie mountainbiketocht. Met wat eigen inbreng een aanrader. Was de ochtend wolkenloos, met een noodgang vormen zich donkere regenwolken. Zo af en toe doorbreekt een heftig gerommel de absolute stilte. Dikke druppels zijn een voorbode van een boel nattigheid. Een boom met dicht bladerdak is zo vriendelijk om als schuilplaats dienst te doen. Na een kwartier klaart het op en schijnt de zon weer in al haar glorie. De natte trail is in een paar minuten weer kurkdroog. Reden genoeg om verder te biken. Het tafereel van schuilen en weer verder biken herhaalt zich nog een paar keer. Iets eerder dan gepland komen we na 50 km en een 550 hoogtemeters terug bij de auto. Terug aan de kust is er het inmiddels bekende tafereel. Er is geen druppel gevallen. In de bergen heeft een heftig noodweer gewoed. Ook dat is Cyprus. Conclusie Cyprus heeft alles in zich om een tweede of misschien wel eerste Mallorca te worden. Dat geldt voor de racefiets en nog meer voor de mountainbike. Een mild klimaat, aardige mensen, gevarieerd landschap, uitstekende wegen, ontelbare trails, schilderachtige bergen en dorpjes, de hele infrastructuur leent er zich voor fietsen. Wat er nog ontbreekt zijn routes. Ze zijn er niet. Niet op een kaart en al helemaal niet uitgepijld. Alleen voor avonturiers, of voor bikers die graag begeleide tochten rijden komen er aan hun trekken. En dat is jammer, want de potentie als de ultieme voor- en najaarsbestemming is er gewoon. Werk aan de winkel voor de toeristenorganisaties. |