♪♪ “See you later, alligator. After awhile, crocodile” ♪♪
De Everglades en Key West in Florida Een immens moerassig binnenland, talrijke toeristenattracties, lange parelwitte stranden en luxe villa’s met wapperende ‘stars and stripes’: dat is Florida op zijn best. Deze zuidelijkste staat van de Verenigde Staten staat bol van contrasten. Wie de winterblues wil ontvluchten vindt in Florida, de subtropische ‘sunshine state’, een betaalbaar alternatief voor de meer gebruikelijke winterzonbestemmingen. In het winterseizoen, van december tot april, ligt de temperatuur in Florida rond de 25 graden. Stortbuien en orkanen komen dan niet voor en het aantal dagen met een beetje regen is minder dan vijf. Everglades National Park Het is een zonnige februari ochtend als we twee typische Amerikaanse ‘cruisers’ huren bij het bezoekerscentrum Shark Valley, de centale noordelijke ingang van de Everglades. Dit ongerepte moerasgebied is een beschermd nationaal park en ligt in het zuid-westen van Florida. Het reusachtige gebied meet 322 kilometer bij 80 kilometer. Het park dankt zijn populariteit aan een uniek ecosysteem en niet aan spectaculaire uitzichten, zoals bij veel andere natuurparken het geval is. Het hoogteverschil is beperkt tot een paar meter en de waterpartijen zijn maar zelden meer dan één meter diep. De uitbundige fauna bestaat uit ontelbare vogels waaronder enkele zeldzame soorten. Ook de mississippie alligator, krokodillen, schildpadden en zeekoeien vind je hier in groten getale. Je beleeft de Everglades als natuurgebied pas echt als je de auto verlaat en een fiets-, wandel- of kanotocht maakt. Dat kan eigenlijk ook niet anders, want het aantal wegen in het park is beperkt. Cruise bikes De huurfietsen van het bezoekerscentrum in Shark Vally hebben duidelijk hun beste tijd gehad. Het zadel heeft maat ‘McDonald’s-verslaafd-oversized-Amerikaans’, de zit is rechtop en het stuur is model Harley Davidson. Wie niet in staat is of geen zin heeft om te fietsen of te wandelen kan de 24 km ook afleggen in een open ‘tram’. De tram is eigenlijk een open bus met aanhangwagen. De route is gesloten voor gemotoriseerde privé voertuigen. “Het wordt vandaag een warme dag met een beetje wind”, zegt de man van de huurfietsen. “Jullie hebben geluk, want nu het winter is, zie je hier heel veel alligators en vogels. De ‘gators’ warmen zich op in de zon. In de zomer zoeken ze juist de koelte op”. Ja, eerst zien dan geloven. In de folder lezen we dat vijf meter een gator-veilige afstand is. Water moeten we zelf meenemen, want onderweg is er niets te koop. Gator paradijs We trappen aan. De eerste honderd meter is het een slalom parcours. Bosjes hobby fotograven hebben hun statieven met daarop fototoestellen met ellenlange lenzen op de weg gezet. Zo’n beetje op de weg ligt de eerste alligator. Hoe we daar vijf meter vanaf moeten blijven is een raadsel. We gokken er op dat ‘gators’ fietsbanden niet zien als een lekker hapje en rijden er met een boogje omheen. In de struiken zitten grote vogels fotogeniek te wezen. Angst voor mensen hebben ze niet. We maken een paar foto’s want we weten niet of we er nog meer te zien krijgen. Een bonte specht timmert er fanatiek op los. Een Amerikaan gekleed in een heus safaripak spreekt ons aan op het feit dat we de alligators te dicht benaderen. Niet gezien dat er eentje vlak achter ons ligt? Zij of hij ligt ons vergenoegd en verlekkerd aan te staren. Oei! We vervolgen onze weg. Na vierhonderd meter liggen er twee korte wandelpaden waaronder de Otter Cave Hammock, een pad met een lengte van 200 meter dat door een tropisch hardhoutbos gaat. We verlaten de asfaltweg en fietsen door de dichte begroeiing. Behalve voor otters is het een paradijs voor bloeddorstige-killer-muggen. Als een TGV stuiteren we over de gatenkaas bodem terug naar de officiële fietsroute. Daar waait een aangenaam tropisch windje waar muggen een hekel aan hebben. Gek dat we banger zijn voor mini muggen dan gators van drie meter. De eerste elf kilometer van de route loopt er een soort beekje langs de weg. Eén van de duizenden watertjes die de Everglades doorkuisen. Waar we ook kijken: gators. We struikelen er bijna over. Al snel wijzen we er alleen nog maar naar. Je zou ze bijna willen aaien omdat ze er zo vredig bij liggen. Het lijkt zelfs of ze er speciaal voor de toeristen zijn neergelegd. Het is duidelijk, voor alligators moet dit het paradijs zijn. Niemand die een mooie tas of schoenen van je wil maken, of je vlees boven een houtvuurtje wil roosteren. Volière De Everglades is zo plat als een dubbeltje. Het landschap bestaat uit grassen, her en der een plukje bomen of struiken en dat alles afgewisseld met stukken moeras die – al dan niet - zijn drooggevallen. Het enige dat stof doet opwaaien zijn de talloze vogels. Overal waar je kijkt ontdek je leven. De Amerikaanse zilverreigers en blauwe reigers, visarenden en rode lepelaars zijn massaal aanwezig. Als je goed kijkt zijn ook schildpadden geen zeldzaamheid. We spieden het landschap af op zoek naar ander leven. Het andere leven is een handjevol fietsers. We wisselen informatie uit over wat we waar hebben gezien. Op de route stoppen we twee keer voor een tegemoetkomende ‘tram’. Dat moet volgens de strikte parkregels maar dat is geen punt. Het is flink heet geworden en op tijd een slok water is een must. Vanaf de betonnen uitkijktoren Dit is het verste punt van de route. Hier hebben we een prachtig overzicht over het gebied. De toren is oerlelijk en lijkt nog het meest op een verhoogd parkeerdek met een ronde oprit. Vanaf ongeveer tien meter hoogte zien we in het water grote waterschildpadden zwemmen. De alligators liggen liever in een groepje bij elkaar te zonnen. De route terug is duidelijk minder spekkie. Veel gras en drooggevallen vlaktes tekenen het landschap. Ondertussen fietsten we met een tropisch windje in het gezicht, zadelkrakend, in volstrekte rust en met veel plezier verder. Na een uurtje of drie zijn de fietsen weer thuis. Bij de fietsverhuur vragen ze belangstellend wat we allemaal hebben gezien en gefotografeerd. Als we met de auto Highway 41 opdraaien blijkt dat de Everglades echt niet ophouden bij Shark Valley. Onderweg liggen er nog steeds bosjes alligators, vliegen er schitterende vogels. Zelfs high speed exemplaren die 75 km per uur met onze auto meevliegen. Everglades National Park · Oppervlakte: 6.104 m2 · Ligging: zuidwestelijke punt van de Amerikaanse staat Florida · Toegang: via een beperkt aantal toegangspoorten in het oosten en noorden. Toegangsprijs: Auto met inzittenden $10,- 7 dagen geldig (toegangsbewijs is ook geldig voor de overige twee ingangen bij Homestead en Everglades City). Individueel $5,- 7 dagen. Individueel (16 jaar en jonger) gratis · Beste tijd: december tot april · Fietsverhuur: noordelijke ingang ‘Shark Valley Tram Tour Company’. Prijs $7,50 per uur Key West Wie genoeg heeft van moerasplanten, vogels en alligators kan in Key West op een fietszadel plaatsnemen en zich onderdompelen in een Caribische sfeer. Het is zo’n drie uur rijden naar het zuiden over de enige verbindingsweg, de highway US 1. Key West is het laatste eiland in een rij van eilandjes die met elkaar verbonden zijn door een aaneenschakeling van bruggen, de zogenaamde 'overseas highway'. De autorit is fantastisch. Als er geen bebouwing is zie je aan de rechterkant het opaal blauwe water van de Florida Bay en de Golf van Mexico en links de Atlantische Oceaan. Tegen het middaguur doemt Key West op. Op dit eilandje zijn op tal van plekken fietsen te huur. Zelfs de autoverslaafde Amerikanen vinden het een ideaal vervoermiddel om de sfeer te proeven, van de zon te genieten en bezienswaardigheden te bezoeken. Flanerende mensen, live muziek die vanuit bars de straat op rolt, een grote keuze aan restaurants en eethuizen is het eerste wat opvalt als we het centrum binnenrijden. Het klimaat is subtropisch en de Caribische sfeer heel on-Amerikaans. Het pittoreske eiland is propvol gebouwd. Wat een contrast met de Everglades! Met de plattegrond in de hand fietsen we eerst naar het Hemingway House. Voormalig inwoner en schrijver Ernest Hemingway, beroemd door zijn roman The Old man and the sea en andere korte verhalen, kocht dit huis in 1937 en woonde er het merendeel van zijn leven. Het huis van Hemmingway is geopend voor publiek. Er worden rondleidingen gegeven boordevol anekdotes over zijn leven en werk. Hemingway was bepaald geen lievertje. Gokken en knokken, daar was hij gek op. Er zijn veel toeristen in het centrum, zeker nu er een luxe cruiseboot ligt aangemeerd. Er rijdt een ‘treintje’ door het straatbeeld, oudere-jongeren op skateboards zeilen rondom auto’s en fietsers heen. Prachtig gerestaureerde 19de-eeuwse houten huizen hebben indrukwekkende veranda’s waar het goed toeven moet zijn. Nu we toch op de fiets zitten, is het best leuk om langs een aantal memorabele huizen te rijden. Zoals het huis dat dienst deed als winterverblijf voor presidenten. Harry Truman, Eisenhower en Kennedy vonden er rust. Het kleine centrum heeft ook nog een Maritime Museum waar gouden en zilveren staven, munten, juwelen en andere zaken uit gezonken schepen te zien zijn. We cruisen verder stoppen bij Sloppy Joe’s Bar. Hemingway kwam hier vaak om in een achterkamer te gokken. Gokken gaat er niet meer, maar de bar is volop gedecoreerd met herinneringen aan Hemingway en vlaggen uit allerlei landen. Klanken van een leuke band lokken ons naar binnen. Het is er druk. De grote cola met ijsblokjes en gratis refill werkt verkoelend. Na deze warme tropische dag ploffen we op het strand. Schuiven dicht tegen elkaar aan in afwachting van een mooie zonsondergang. Een evenement waarvoor heel wat toeristen speciaal naar Key West komen. Key West: · Key West is het zuidelijkste punt van de Verenigde Staten. · Grootte: 19,2 km², waarvan 15,4 km² land en 3,8 km² water. · Aantal inwoners: ca. 23.000. · Key West werd in 1912 door de ‘overseas railroad’ verbonden met het vasteland van Florida. In de Labor Day-orkaan van 1935 werd deze spoorlijn ernstig beschadigd. · Op de restanten werd in 1938 de ‘overseas highway’ geopend. Een weg die vijf eilanden (keys) met elkaar verbindt. · Key West trekt veel bewoners uit de VS, de Cariben en Europa. De erfenis daarvan vindt je terug in de architectuur, keuken en geest van het eiland. Een grote homogemeenschap, schrijvers en new-agers behoren tot de recente nieuwkomers. Miami, ‘The Magic City’ Miami is gezegend met mooi weer, een paar van de mooiste zandstranden ter wereld, een imposante skyline, ontelbare restaurantjes, palmen, baaien en bruggen. Voeg daar aan toe de art-decoarchitectuur, sfeervolle buurten en zalige shopmogelijkheden en je hebt een stad die een bezoek verdient. Al ontbijtend kijken we uit over een fraaie baai en onze lijven absorberen de eerste zonnestralen. Na drie koppen koffie en twee pancakes valt het besluit om Miami per fiets te bekijken! We zijn in het openluchtwinkelcentrum Bayside Marketplace waar ze bij ‘Bike and Roll’ fietsen verhuren. De deal is snel gemaakt en we huren twee Amerikaanse cruisers met een heus breed zadel en dito stuur. Handig is de duidelijke en gratis fietsroutekaart die we meekrijgen. De temperatuur stijgt vandaag naar zo’n 25 graden. In ‘sunny state’ Florida is dat normaal voor de tijd van het jaar. Wat wil een mens nog meer in januari. Miami Beach, de Amerikaanse Rivièra Niet gedraald, op de pedalen. “Thank you! And have a nice day” klinkt het uit de mond van een uit de kluiten gewassen Amerikaanse fietser op snelheid. Ruim baan geven we hem op het fietspad naast de MacArthur causeway. Links staan villa’s met aanlegstijgers voor snelle boten met anabole-motoren. Rechts immense cruiseboten. De causeway is de verbinding tussen het vasteland en het voor de kust gelegen schiereiland en Miami Beach. Dit beroemdste strand van Amerika was twee eeuwen terug nog slechts een zandbank in zee. In 1913 werd het door een brug met het vasteland verbonden en daarmee ontstond het kloppend feesthart van Miami. 4th street leidt eerst naar het zuidelijkste strand, South Beach. Het strand is maar liefst 17 kilometer lang. Onze fietsen vinden een plekje tegen het huisje van één van de ‘life guards’. Druk zal die het niet hebben, want er is maar een handjevol zwemmers in de opvallend blauwe oceaan. Toeristen staan in de rij om een foto van zo’n beroemd strandwachtershutje te maken. De scène is weggelopen uit een aflevering van ‘Bay watch’. Jammer dat de rennende Pamella Anderson en andere strakke lijven ontbreken. Het contrast met de serie kan eigenlijk niet groter zijn. De dames en heren toeristen op het strand, zijn namelijk allemaal niet meer zo piep en zeker niet zo strak. Als er hardlopend van alles schut heeft dat duidelijk andere oorzaken dan bij Pamela. We moeten verder en duwen onze fiets door het rulle zand terug naar de boulevard. Daar staan de eerste gebouwen die deel uitmaken van het beroemde Art deco district. Art Deco In het Art Deco Historic District staan bijna duizend historische gebouwen uit de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw. Deze zogenoemde art deco gebouwen hebben een voor die tijd zeer futuristisch lijnenspel, pastelkleuren en soms zeer kleurrijke felle neonverlichting. De meeste verkeren in een uitstekende staat. In de jaren zeventig en tachtig was dat wel anders. Verval en criminaliteit dreigden een einde te maken aan deze bijzondere wijk. Het is geen toeval dat de bekende misdaadfilm Scarface met Al Pacino en tien jaar later de tot cult verheven misdaadserie Miami Vice hier zijn opgenomen. Een ober, met opgestroopte mouwen, loopt bedrijvig rond over het terras van het News cafe. We zijn op Ocean Drive, een twee kilometer lange straat die parallel loopt met de Atlantische Kust. Zien en gezien worden, daar draait het hier om. We nemen plaats aan een piepklein tafeltje. Het News cafe is de ongekroonde koning van de cafés op Ocean Drive. Het zicht vanaf dit terras op de bonte stoet modepoppen, stoere mannen en paradijsvogels maakt de zozo kwaliteit van de frozen joghurt helemaal goed.Terug op de fiets rijden we via het Cardozo hotel van popdiva Gloria Estefan, door het Lummus park, langs het Art Deco welkom center naar Collins park. Het warme zeewindje maakt het vakantiegevoel helemaal compleet. Holocaust Memorial in Miami Beach Als we de Atlantische oceaan de rug toekeren fietsen we via 22nd street naar het Holocaust memorial. Het is ‘shocking’. Het monument is opgedragen aan de zes miljoen joden die tijdens de Tweede Wereld Oorlog zijn vermoord. Een indrukwekkende omhoog gestoken arm toornt hoog uit boven de drukke Meridan Avenue. De beelden op de arm zijn vol pijn. De foto’s op de rondgang zijn rauw en ongepolijst. Het is een feitelijk en niets ontziend relaas van de jodendeportatie. Met twee uitspraken uit het ‘Dagboek van Anne Frank’ begint en eindigt de rondgang. Het maakt indruk. Een jong stelletje zit op een bankje voor het monument. Zij huilt en hij probeert haar te troosten. Met een brok in de keel en gekwetst door wat een mens een ander mens allemaal kan aandoen, gaan we verder. Even is het vakantiegevoel weg. Yellow bus Al snel fietsen we langs een high school. Een enorme rij gele schoolbussen komt zo uit een Amerikaanse film. Leuk, dus een paar foto’s maken. Meteen komen er twee stevige cops op ons af. Ze zijn bang dat we kinderen fotograferen en de foto’s op internet zetten. “Dat is niet goed voor de veiligheid van de kids”, zo vertellen ze ons. Gelukkig snappen ze dat wij twee onschuldige Dutchies zijn en na wat beleefde small talk te hebben uitgewisseld laten ze ons gaan. Bike lanes Hier in Miami en omgeving maken de fietspaden vaak deel uit van een autoweg of soms zelfs een heuse highway. Slechts een witte streep en de tekst ‘bike lane’ scheidt de auto’s van de fietsers. Gevaarlijk is het absoluut niet. Automobilisten houden rekening met fietsers. De retourroute gaat verder over de noordelijker gelegen fietsvriendelijke Venetian Causeway. Eigenlijk een aaneenschakeling van zes kleine eilandjes. Het is hier heerlijk rustig. Tussen de eilandjes door zijn de uitzichten over de Biscayne Bay en de Miami skyline best spectaculair. Onderweg joggers, fietsers en skaters. Opnieuw huizen voor miljonairs met bij de achterdeur prachtige boten, pardon: jachten. Coral Gables De volgende dag gaan de bikes in de huurauto en zetten we koers naar Coral Gables voor een rondrit. Coral Gables is een van de rijkste buurten van de hele VS. Het vormt een oase van rust en groen binnen de stad Miami. Architect George Merrick heeft de wijk in de jaren twintig van de vorige eeuw ontworpen. Behalve Merricks nalatenschap liggen aan de Coconut Grove ook Miami’s chicste winkels. In het Lowe Art Museum op het terrein van de Universiteit hebben ze een verzameling prachtige kunst waaronder schilderijen van Gaugin, Monet en Picasso. Het is vandaag zo’n mooi weer dat we besluiten de kunst te laten voor wat ie is en op zoek te gaan naar andere interessante bezienswaardigheden. We besluiten om voor het Biltmore Hotel onze auto te parkeren en daar eerst een kijkje te nemen. Het imposante gebouw deed in de Tweede Wereldoorlog dienst als ziekenhuis. Dit luxe hotel met enorm zwembad werd in 1926 gebouwd en heeft veel beroemde gasten gehad zoals Al Capone en Franklin Roosevelt. Tarzan en Olympisch zwemkampioen Johnny Weissmuller, werkte hier vroeger als badmeester. Volgens de verhalen spookt het er op de bovenste verdieping. Zover komen wij niet. Wij bezoeken de lobby en het restaurant waar op dat moment een luxe brunchbuffet aan de gang is. We zouden zo kunnen aansluiten, maar de dikke banden roepen. Nog maar net warm gedraaid staan we bij de Venetian Pool, een zwembad gemaakt in een oude steengroeve. Het zwembad is gevuld met water uit een zoetwaterbron en is het grootste zoetwaterzwembad van de Verenigde Staten lezen we in de toeristengids. Als we door de poort kijken ziet alles er verlaten uit. Wat een tegenvaller, zelfs het water ontbreekt. Verder dan maar. Ook straatnamenbordjes ontbreken want die zouden de wijk ontsieren. De namen staan op witte stenen blokken in het gras. De huizen zijn prachtig. Het lijkt er meer op dat we door een mooie wijk in Italië of Spanje rijden, dan door een moderne metropool als Miami. Key Biscayne Mocht je genoeg hebben geluierd op de prachtige stranden van Miami Beach en wil je nog meer beweging dan is Key Biscayne een aanrader. Dit eilandje voor de kust van (zuid) Miami is perfect voor windsurfen, zwemmen, vissen, fietsen en varen. In Crandon Park vind je een Nature Center waar je alles te weten kan komen over de flora en fauna van Key Biscayne. Conclusie Miami per fiets is helemaal top en heel wat avontuurlijker dan per auto of te voet. In onze wintermaanden regent het in Miami heel weinig en is de temperatuur er meestal rond de twintig graden. Te zien is er heel veel en de sfeer is relaxed. Op internet staat een prima fietsroutekaart (zie kader) en een fiets huren is niet duur. Als je in Miami bent: huur een fiets, gewoon doen! Informatie: Fiets huren: www.bikeandroll.com Er is een filiaal in het Art Deco District aan de 10th Street en in het Bayside Marketplace aan Biscayne Blvd. Routekaart: www.bikeandroll.com/images/map-miami.pdf Lengte route vanaf Bayside Marketplace naar South Beach via MacArthur Causeway door de Art Deco- wijk naar het Holocaust monument en retour via de Venetian Causway: ca 27 km. Route door Coral Gardens: ca 15 km. Miami, to do list:
|