Informatie
Zwitsers Verkeersbureau in Nederland: Zwitserland Toerisme, Postbus 75387, 1070 AJ Amsterdam. Tel: 00800 100 200 30 (gratis), fax: 00800 100 200 31 (gratis), e-mail [email protected], Internet: www.MySwitserland.com Zwitsers Verkeersbureau in België, Postbus 1600, B-1000 Brussel 6. Tel: 00800 100 200 30 (gratis) fax: 00800 100 200 31 (gratis), e-mail: info@zwitserland.be, internet: www.MySwitserland.com VVV Graubünden : Graubünden Ferien : Alexanderstrasse 24, CH-7001 Chur, Zwitersland. Tel: (0041)812542424, fax: (0041)812542400, e-mail: [email protected] internet : www.graubuenden.ch |
Passentocht op de grens Zwitserland ItaliëTekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs
bagageloos genieten De interessantste passen van Zwitserland zijn hoog, heel hoog. Het aantal te overwinnen hoogtemeters is navenant. Vijftienhonderd hoogtemeters en meer in één klim zijn meer regel dan uitzondering. Het maken van dagtrips met de racefiets beperkt zich daarom vaak tot het opfietsen van één pas en op de top rechtsomkeert en afdalen. Uiteraard zijn de echte hoogtemetervreters in staat tot meer, maar iedere dag drie- tot vierduizend hoogtemeters is niet voor iedereen haalbaar. Natuurlijk is het ook mogelijk om zelf je bagage mee te nemen en iedere dag door te fietsen. Het kan allemaal veel comfortabeler. In Zwitserland is het namelijk mogelijk om je bagage met ‘die Post’ mee te geven. ‘Die Post’ is de verzamelnaam voor de overal stipt op tijd rijdende gele streekbussen. Het systeem werkt perfect, al kostte het wat moeite om de hoteliers zo ver te krijgen dat zij onze tassen bij de kantoortjes van de Post op gingen halen. We kozen voor een traject in het zuiden van Zwitserland en een klein stukje Italië. Tijdens onze vier fietsdagen hebben we iedere dag een flinke berg voor de wielen. Gaan met die banaan De start van onze tour ligt in het bergdorpje Splügen in het Zuid-Zwitserse kanton Graubünden. Als we daar ’s avonds aankomen liggen de bergen er schitterend bij. Een zacht avondzonnetje kleurt de bergen in zachte pasteltinten en we kunnen bijna niet wachten om op onze racefietsen te stappen. De volgende ochtend ziet de wereld er helaas heel anders uit. Een fiks noodweer tempert ons enthousiasme. Als we vertrekken is het droog, maar de weersverwachting stemt niet tot vreugde. Eerlijk gezegd had ik midden augustus op beter weer gerekend. Gelukkig staat vandaag de kortste route, met de minste hoogtemeters op het programma. Dag 1 Splügen (1452) - Splügenpas (2113 m) - Chiavenna (325 m) 41 km 750 hoogtemeters De weg klimt meteen. Al na 200 hoogtemeters en flink wat haarspeldbochten keren we het dorp de rug toe en rijden een brede kloof binnen. De kale rotsen zien er onder de laaghangende wolken indrukwekkend uit. Het begint te regenen. Shit! Daar zat ik nou niet echt op te wachten. Regenjack aan en verder. Op de top (2213 m) ligt de grenspost tussen Zwitserland en Italië. Om daar te komen moeten we nog wel een fiks aantal haarspeldbochten door. Het is snel gedaan met het euforisch gevoel dat we hadden op de top. De afdaling wordt niet de verwachte beloning met panorama’s en snelheid. Integendeel, uitermate voorzichtig banen we ons een weg door het noodweer. Op het geasfalteerde wegdek is niets aan te merken. Het is de gigantisch hoeveelheid water, die het wegdek spekglad maakt. Van het prachtige uitzicht zie ik helemaal niets. Jammer, want het moet magnifiek zijn. De bochten die de weg maakt zijn vaak spectaculair. Ze liggen kort en steil na elkaar. Als we zo'n 500 meter hoogte hebben verloren wordt het droog. Mijn lijf is te koud om nog te kunnen genieten. Ik verlang naar de warme douche in ons hotel in het Italiaanse stadje Chiavenna (325 m). Na een hete stortbad zijn we weer opgewarmd en dat is ook met het stadje gebeurd. Een lekker namiddag zonnetje nodigt uit tot een wandeling en dat doen we dus ook. Als er dan ook nog een straat is genoemd naar het Italiaanse meervoud van mijn favoriete drank, kan mijn avond niet meer stuk. De ‘Via Cappuccini’ heeft er weer een vriend bij. Dag 2 Shiavenna (325 m) Malojapas (1815 m) - Sils-Maria (1790 m) 43 km 1500 hoogtemeters Dikke wolken hangen tussen de bergen. Ik maak me op voor weer een dag met regenpak. Dan gebeurt het wonder van de bergen. Het enige minuscule blauwe plekje dat in de verte zichtbaar is breidt zich razendsnel uit. De wind stuwt de vette regenwolken verder het dal in. De zon gluurt voorzichtig het dal in en de grauwheid maakt plaats voor Italiaanse kleurigheid. Na het ontbijt is de weg droog en lijkt regen iets uit een boze droom. Ochtendspits is hier een relatief begrip al is de weg drukker dan ik graag zou willen. Naarmate de tijd vordert en we Chiavenna verder achter ons laten neemt het autogehalte af. De weg klimt geleidelijk met zo'n 3 á 4 procent. De temperatuur is opgelopen tot een heerlijke 27 graden. Na tien kilometer zijn we bij de Zwitserse grens. Letterlijk vijf meter daarvoor staat een oud Italiaans café. We laten ons niet de laatste kans ontnemen op een echte Italiaanse cappuccino, bereid door een dito Italiaanse mamma. Het is tenslotte vakantie. Dat de prijs van dat heerlijks de helft is van die aan de andere kant van de grens is mooi meegenomen. De doorgaande weg loopt rond de spaarzame dorpjes en we fietsen zo veel mogelijk dwars door die veelal oeroude dorpjes. Niet eens om, en heel wat aantrekkelijker. Helaas trekken er weer zware wolken het dal binnen en het einde van het dal vormt een barrière, dus vallen er weer een paar spetters. Nog 300 hoogtemeters te gaan. Regenjacks weer aan en vooral doorgaan. Bij de haarspeldbochten, die het einde van de pas aanduiden, is het alweer droog en we buffelen verder omhoog. Normaal gesproken gaat het op de top weer meteen omlaag. Hier niet. We rijden langs een groot meer, het hoog gelegen, dal binnen. De weg is nagenoeg vlak en aan de kade liggen tientallen kleine en middelgrote boten. Ik heb eerder het gevoel in een havenplaats te zijn dan op ruim 1800 meter hoogte in de bergen. Alleen de kale rotsen en de grote gletsjers verraden de werkelijke hoogte. We overnachten in het kleine vakantiedorp Sils-Maria. |