INFORMATIE BESTEMMING · Tourist-Information Manderscheid: Kuhrhaus, 54531 Manderscheid, Duitsland. T: +49-6572-932665 E: manderscheid@eifel.info I: www.manderscheid.de Mountainbikeroutes · Kijk voor het mountainbike knooppuntennetwerk op www.eifelbike.de · De knooppunten zijn ook te vinden op twee elkaar deels overlappende kaarten (noord/zuid en midden) schaal 1:35.000. · De Vulkan Bike Marathon staat normaal gesproken gepland in de maand september. |
MANDERSCHEID in de Duitse VulkaaneifelTekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs
In de Vulkaan Eifel werken ze hard aan een knooppuntennetwerk voor mountainbikers. Een groot deel van alle routes is zo goed als klaar. De trails zijn uitgepijld, er zijn duidelijke routekaarten en op de moderne interactieve website zijn tochten naar eigen inzicht samen te stellen en als GPS-data te downloaden. Ook al staan nog niet alle puntjes op de i, nieuwsgierig als wij zijn vertrokken we naar het centraal gelegen stadje Manderscheid voor een eerste verkenning. www.vulkanbike.de Het ‘VulkanBike-trailpark’ loopt door een fors gedeelte van de Duitse Vulkaan Eifel, is permanent bewegwijzerd, ruim 700 km lang en telt maar liefst en 17.500 hoogtemeters. Om mountainbikers te helpen met hun voorbereiding en oriëntatie zijn twee uitstekende kaarten (schaal 1:35.000 prijs € 8,- per set) en GPS-data afzonderlijk of in samenhang te gebruiken. Alle informatie staat keurig gerangschikt op de site www.vulkanbike.de. Door de verschillende knooppunten met elkaar te verbinden zet je naar eigen inzicht een route in elkaar. Het computerprogramma geeft informatie over afstand, hoogtemeters en een indicatie van de zwaarte. De koppeling aan Google Earth levert mooie overzichtskaarten op. Blauw betekent makkie Na de virtuele verkenning is het tijd voor het echte werk. Als eerste kennismaking kiezen we voor een route ten noorden van Manderscheid. Het is even wennen aan de aan de richtingpijlen. De variatie is vrij groot. Vaak is een logo bestaande uit een groene mountainbiker groot op de bomen gespoten. Soms zitten er kleine stickers op het straatmeubilair. Op de knooppunten zelf staan in ieder geval altijd overduidelijke rechthoekige bordjes met daarop de richting en de afstand naar het volgende knooppunt. De kleur van de pijl geeft de zwaarte aan. Blauw betekent makkie, rood een stuk pittiger en zwart lastig. De kleur wordt bepaald door een combinatie van afstand, lengte en steilheid van de klim of technische moeilijkheid. In het begin van onze trip missen we her en der een markering, maar gaandeweg vermindert dat. Bij twijfel biedt de kaart gelukkig uitkomst. Onderweg spreken we nog enkele andere mountainbikers. Allemaal klagen ze over de markering. Die bikers hebben duidelijk allemaal haast. Ze willen de uitgekozen ronde in racetempo afleggen. Misschien zit daar het verschil. En, je moet weten dat het netwerk nog niet officieel open is. Duidelijk is wel dat er in ieder geval nog gewerkt moet worden aan de eenduidigheid van de markeringen. Kôulshore trail-techniek-parcours Een kilometer of acht ten noorden van Manderscheid rijden we bij het dorpje Üdersdorf-Tritscheid het Kôulshore trail-techniek-parcours op. Dit kleine bikeparkje is door en voor mountainbikers gebouwd. De naam is een samentrekking van het woord Kôul en shore. Kôul betekent in het Eifeler dialect lavagroeve. Shore komt van de bekende Northshore-hindernissen die bestaan uit smalle houten planken zoals bikers in Canada gebruiken om op de meest onmogelijke plaatsen mountainbikeparcoursen aan te leggen. Dit bikepark is bedoeld om te trainen en ervaring op te doen. Bij mooi weer is het leuk om er een uurtje door te brengen. Zuidelijke route De volgende dag gaan we serieus aan het werk. De temperatuur is slechts veertien graden en er waait een stevige koude wind. Reden genoeg om een route te rijden die de beschutting van dalen en bossen combineert. Om op onze geplande tour ten zuiden van Manderscheid te komen, volgen we eerst de toeristische Maare-Moesel Radweg. Deze totaal autovrije fietsroute volgt grotendeels het traject van een oude spoorlijn. Dat betekent glad asfalt en een zeer beperkt stijgings- en dalingspercentage. Treinen houden namelijk niet zo van snelle hoogteverschillen. Echt beschut ligt dit deel van de slingerende fietsroute overigens niet. Wij kiezen eerst even snelheid voor comfort. Eenmaal op het knooppuntennetwerk weten we weer waar we het allemaal voor doen. Het weer mag dan somber en duister zijn, zelfs onder die omstandigheden verliest de prachtige natuur haar charme niet. Tenminste wat we ervan kunnen zien. De overvloedige regenval van de laatste dagen heeft haar sporen achtergelaten. Modder is in al zijn verschijningsvormen aanwezig. Een van ons is zo slim geweest om een voor- en achterspatbord te monteren. De trails zijn fantastisch. Een afwisseling van brede paden langs kabbelende beekjes, klimmen in alle soorten en maten, nauwe kloven, bossen vol loof- en naaldbomen en ruige rotswanden. Gelukkig zijn er ook singletrails. Het enige wat ze niet hebben bedacht in dit deel van de Eifel zijn de vlakke paden. Er zit altijd wel enige stijging of daling in. Als extra bonus op deze tocht is de ontmoeting met een paar reeënfamilies. En ons laatste uitzicht voor deze dag is een culinair hoogstandje: een bord vol smakelijk bereide forel. Ter plaatse vers gevangen in één van de vele snelstromende riviertjes, als we het menu mogen geloven. Tijdens het diner kunnen we het maar over één ding hebben en dat is de 65 kilometer met 1450 hoogtemeters bikeplezier van vandaag. Westelijke route Het lijkt op deze voorjaarsdag alsof de zomer is begonnen. Alleen een paar schapenwolkjes in de lucht en verder is ie strak blauw. De temperatuur stijgt al snel in de richting van de twintig graden. Het gebied ten westen van Manderscheid prijkt prominent op onze agenda voor vandaag. De route is namelijk uitermate geschikt voor mooi weer omdat veel van de klimmen eindigen op onbeschutte hoogvlaktes. Met de ijzige wind van de afgelopen dagen is dat niet echt een pretje. Vandaag ‘no problem’. Dit deel van de Eifel is nog een fractie geaccidenteerder dan het gebied van de afgelopen dagen. In de bossen zuigt de nog wat vochtige ondergrond lekker aan de noppenbanden wat de rolweerstand natuurlijk niet ten goede komt. Extra training eigenlijk zullen we maar zeggen. De ‘Förster’, zeg maar de baas van het bos, vond het nodig om een vrachtwagenlading vol grind op een aantal brede bospaden te laten strooien. Vanuit het oogpunt van onderhoud begrijpelijk. Het merendeel van de bossen en trails is er tenslotte niet aangelegd voor het plezier van mountainbikers, maar voor de houtwinning. De zware machines die nodig zijn, mogen natuurlijk niet wegzakken in een al te modderige ondergrond. Voor ons betekent de dikke laag grove stenen een ‘ploeterbak’ van formaat. Genoeg geklaagd. Het landschap is hier weer meer dan de moeite waard. Opnieuw fietsen we langs kabbelende beekjes en smalle watergeulen. Met enige regelmaat dalen we af tot aan het water en steken zo’n beekje over. Dat betekent steevast dat er daarna een pittige klim volgt. Volgens de wetten van de natuur volgt water nou eenmaal het laagste punt. Bovenaan de klim volgt er zo goed als altijd een prachtig panorama. Het ogenschijnlijk oneindig glooiende landschap van dit deel van de Eifel vormt onder deze zonnige weersomstandigheden een traktatie van formaat. Groene weiden, her en der een dorpje, bossen, rivieren, weggetjes en paden vormen een lust voor het oog. De diepblauwe meren die hier ‘Maren’ heten zijn toeristische trekpleisters. Als wij diep onder ons kijken zien we het ‘Meerfelder Maar’ liggen. Slechts 29.000 jaar oud en maar liefst 200 meter diep. Op de rand van de Maar ligt het schilderachtige dorpje Meerfeld. We lezen op de bewegwijzering dat deze ‘blauwe ogen’ van de Eifel door vulkanisme zijn ontstaan. Meer dan 10.000 jaar geleden kwam magma (vloeibaar gesteente) in aanraking met grondwater. Magma en water vormden samen een explosieve mix. Toen de knal voorbij was, bleef er een enorm rond gat over met daaromheen een wal. Dat gat heeft zich door de eeuwen heen gevuld met grond- en regenwater. Inmiddels zien de kraters er uit als prachtige natuurlijke meren waar leuke mountainbiketrails omheen lopen. In totaal telt de Eifel 75 van deze Maaren. Burcht van Manderscheid Tijdens de 40 km en 1150 hoogtemeters van vandaag kunnen we goed uit de voeten met de markeringen. We missen er niet één. We gaan er aan wennen of dit deel is beter uitgepijld. Wat in ieder geval opvallend is, is dat het echte mountainbikeroutes zijn. Het aandeel asfalt is erg klein. En als het dan toch asfalt is, dan toch vooral over één tractor brede wegexemplaren. Ook vandaag is het percentage singletrails best behoorlijk. Her en der zijn er behoorlijk technische stukken ingebouwd en het stijgingspercentage is vaak stevig. Nee, de weg van de minste weerstand is door de bouwers van het uitgebreide netwerk niet gekozen. Zelfs de meest verwende crosscountrybiker hoeft niet te klagen. Eén van de echt lastige technische singletrails gaat naar de historische burcht van Manderscheid. Feitelijk zijn het er zelfs twee, een onderste en een bovenste burcht. De laatste is de oudste en wordt in het jaar973 voor het eerst in de boeken genoemd. Het diep uitgesleten Lieserdal vormt de natuurlijk scheiding tussen de op een steenworp afstand van elkaar gelegen burchten. De keurvorsten van Trier en de graven van Manderscheid hebben hier heel wat gevochten. Nu liggen de ruïnes er stilletjes bij. Behalve dan in de maand augustus want dan worden er Ridderspelen gehouden en herleven oude tijden. Ook gewone stervelingen mogen de burcht bezoeken. Je moet dan wel twee euro meebrengen. |