INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen Italiaans verkeersbureau, Stadhouderskade 6, 1054 Amsterdam, tel: 020-6168244, fax: 020-6188515. VVV: Ufficio Turistico Valle di Ledro, Piazza Garibaldi 14, 38060 Bezzecca. Tel: 00-39-0464590047. Fax: 00-39-0464591577. E-mail: [email protected]. Internet: vallediledroinfo.com. Bikeroutes Bij de locale VVV kun je een gratis kaart afhalen waarop een groot aantal mountainbikeroutes staat. Een algemene omschrijving, de hoogteprofielen, de afstanden, het soort wegdek en de gevaarlijke punten staan er duidelijk op vermeld. Verkeerd rijden is bijna niet mogelijk. Bikewedstrijden In september wordt in het plaatsje Moena de vijfde 'etappe' van de Rampitour verreden. De 41,5 km lange marathon gaat dwars door het schitterende Val di Fassa. Op de tweede zondag van mei wordt de Rampi Ledro verrreden. Weer/beste tijd De meeste regen valt in het voorjaar en de herfst. Tot in mei komen hevige stortbuien voor. Door de hoogte (700 m) is het klimaat in de warme zomermaanden behaaglijker dan aan het lager gelegen Gardameer (60 m). De temperatuur ligt er dan zo'n acht graden lager (maximum ongeveer 30 oC). Het hoogseizoen bestrijkt de maanden juli en augustus. Door het relatief geringe aantal hotels en campings blijft de drukte beperkt. De beste periode om te fietsen is van mei t/m oktober. Hoe er te komen · Met de auto: Vanaf Heerlen rijd je over de A4 naar Keulen en over de A61 naar Koblenz en Ludwigshafen. Bij Autobahndreieck Hockenheim brengt de A6 je naar Karlsruhe. De A8 zorgt via Stuttgart voor de verbinding met München. Na de A99 (de ringbaan rond München) rij je over de A8/A12 Oostenrijk binnen. Bij Innsbruck ga je over de Brenner-autobaan (tol) naar Italië. Na Brixen, Bolzano en Trento neem je de afslag Rovereto zuid. Over de N240 gaat de reis verder naar het aan het Gardameer gelegen plaatsje Riva. Tot slot zorgt een lange tunnel voor de verbinding met het Ledrodal. De totale afstand bedraagt ongeveer 1180 km. Voor Oostenrijk moet je een autobaanvignet hebben. De vignetten zijn te koop bij de ANWB of aan de grens. · Met de bus: Diverse busmaatschappijen onderhouden lijndiensten naar het nabij gelegen Gardameer. Informatie daarover kun je krijgen via reisbureaus. · Met de trein: Er rijdt een trein vanaf Amsterdam naar Rovereto (ongeveer 17,5 uur). Vanaf Rovereto moet je met de bus naar Riva en van daar naar de Val di Ledro. Overnachtingen Op aanvraag krijg je bij de VVV in Bezzecca veel informatie over alle mogelijke hotels, appartementen en pensions. Camping: Camping al lago, Via Alzer 7/9, 38060 Pieve di Ledro (Trentino). Tel/fax: 00-39-0464591250. De eigenaar Mario Penner spreekt opvallend goed Nederlands. Eten en drinken Er zijn veel pizzeria's en andere restaurants. De beste restaurants liggen in de kleine dorpjes op enige afstand van het Ledromeer. · Meer dan honderd soorten risotto (een soort rijstepap met toevoegingen) kun je eten bij Ristorante Rustichel, Vicolo Pepe 3, 38060 Bezzecca, tel: 00-39-0464591621 Tip: Wat moeilijk te vinden, maar heel lekker eten bij Locanda Elda, via 3, Giugno no 3, 38060 Lenzumo di Concei, tel: 00-39-0464591040. Wat is er verder te doen · Andere sporten: Heel veel uitgezette wandelroutes. Door de VVV worden begeleide wandeltochten georganiseerd (gratis). Informatie over de verschillende tochten krijg je bij de VVV in Bezzecca. Er is een speciale, zeer uitgebreide, wandelkaart te koop. Zeilen, surfen en kanoën zijn populaire bezigheden op het Ledromeer. · Disco's en nachtclubs zul je tevergeefs zoeken. Kleine cafeetjes en restaurants zijn er in overvloed. · In het Ledromeer zijn paalwoningen van Etruskische oorsprong gevonden. In een klein maar interessant museum staan de gevonden gebruik- en kunstvoorwerpen tentoongesteld. In het Ledromeer is een paalwoning nagebouwd. Het museum staat direct aan het water in Molina di Ledro. · De 'La Marmora-Galerie' in Bezzecca is een samenstel van loopgraven en fortificaties dat in de eerste Wereldoorlog onderdak bood aan de soldaten. Het geeft een goed, maar deprimerend beeld van de verschrikkingen die de soldaten hebben doorgemaakt. · Aan het dieper in het Ledrodal gelegen Ampolameer is een biotoop te bezichtigen. · Aparte souvenirs kun je kopen bij La Bottega Dell 'Artigiano, Via al Lago 11, 38060 Molina di Ledro. |
VAL DI LEDRO
Ramp(i) op z'n Italiaans Lopend door één van de ondergrondse Italiaanse fortificaties krijg ik een goed beeld van de verschrikkingen die de Eerste Wereldoorlog in de Ledro Vallei heeft aangericht. Huiveringwekkend is de gedachte aan de hevige strijd, de totale verwoesting en de ontelbare doden. Nu heerst er de serene rust die past in deze schilderachtige vallei. Vreemd genoeg heeft juist een overblijfsel uit de oorlog mij naar deze streek gelokt. De voor militaire transporten aangelegde onverharde bergpassen zijn namelijk een mountainbike-uitdaging van formaat. Laagwater Centraal in de vallei ligt het bergmeer Lago di Ledro. Rondom dit op 600 meter hoogte gelegen water bevindt zich het overgrote deel van de hotels, appartementen en campings. Helaas is het mooie Lago di Ledro gedegradeerd tot voedingsbekken van de in Riva (aan het Gardameer) gelegen hydro-elektrische centrale. In de zomer zakt de waterspiegel daarom soms te ver. Dat is niet alleen een lelijk gezicht, het tast ook de visstand aan. Tijdens ons verblijf in de maand mei staat het water behoorlijk hoog. Vanuit de kamer van ons hotel hebben we een prachtig uitzicht over het rustgevende water. Als ik naar de ons omringende bergen kijk, zal er van rust de komende dagen geen sprake zijn. De ramp begint Er zijn een groot aantal mountainbiketochten uitgezet in de Valle di Ledro. Wij besluiten om vandaag het parcours van de Rampi Ledro te fietsen. De naam van de ruim 40 kilometer lange rit roept de meest afschuwelijke beelden bij mij op. Gelukkig blijkt rampi dé Italiaanse naam te zijn voor crosscountry mountainbiken. Enigszins gerustgesteld ga ik van start. Een aangenaam voorjaarszonnetje breekt door de bewolking. De keuze voor een korte wielerbroek is de enige juiste. Parijs-Roubaix Van een rustige warming-up is geen sprake. Al na één kilometer komt de eerste, niet al te lange, maar wel steile klim. De waarschuwing is duidelijk, niet te overmoedig van start gaan. Aan het einde van het Ledromeer staat de reconstructie van een oeroude paalwoning. Als we die zien staan dwingt een routepijl ons de bergen in. Het smalle asfaltweggetje gaat al snel over in een onverhard pad. Meteen begint de weg te stijgen en dat zal hij de komende 18 kilometer ook blijven doen. Vanaf een bosweg rijd ik een verhard pad op en verwacht beter vooruit te komen. Niets is echter minder waar. Flink uit te kluiten gewassen kasseien maken fatsoenlijk biken haast onmogelijk. Bij nadere beschouwing lijken de stenen verdacht veel op de kasseien zoals ik die uit de beroemde klassieker Parijs-Roubaix ken. Het zal mij niet verbazen als deze 'heilige stenen' door een lid van de maffia meegenomen zijn vanuit Noord-Frankrijk. Somber De route blijft klimmen over brede en smalle boswegen. Helaas ontnemen de dicht begroeide hellingen ons het weidse blik over het Ledromeer. Als ik kort daarop de Casarinovallei binnenfiets vergeet ik dat gemis onmiddellijk. Het lieflijke Ledromeer maakt plaats voor de ruigte van een onbewoonbaar berglandschap. Op 1250 meter hoogte gaan we over de bergpas 'Bocca dei Fortini'. De oude militaire weg die vanaf het Gardameer komt sluit hier op onze route aan. Als ik om me heen kijk, kan en wil ik mij niet voorstellen dat duizenden soldaten op deze plaats zijn gesneuveld. Op deze desolate plaats is niets dat waard is om voor te sterven. Het weer deelt mijn sombere gedachten. De zon verdwijnt achter een inmiddels steeds dikker wordend pak wolken. Uitdaging We zijn begonnen aan de beklimming van de 1975 meter hoge berg 'Tremalzo'. We biken onverstoorbaar door en winnen langzaam hoogte. Dikke witte wolken stromen de vallei binnen en vechten zich een weg omhoog tegen de steile bergrug. De wereld om ons heen wordt kleiner en kleiner. Van de verwachte magnifieke uitzichten blijft niets over. Ik kan slechts gissen naar al het moois dat er bij helder weer te zien is. Toch geniet ik. De spookachtige sfeer past bij de trieste historie van dit gebied. Na zo'n 20 kilometer vermoed ik dat het ergste wel achter mij ligt. Fout dus! Plotseling gaat de track over ontelbare haarspeldbochten, en met diepe gaten en losliggende stenen, steil omhoog. Dit deel van de route is technisch veeleisend. Langzaam maar zeker werk ik mij naar boven. Als je wilt kun je op dit deel van de uit grijs gesteente bestaande track je tand(wiel)en flink stuk bijten. Rifugio Een pikdonkere en smalle tunnel dwingt tot afstappen. Voorzichtig loop ik de 50 meter naar het einde. Voordat ik weer opstap kijk ik wat verbaasd om mij heen. Op dit deel van de route liggen nog flinke brokken sneeuw en ijs. Het pad is ijsvrij, maar vochtig en dat betekent extra opletten. De temperatuur is inmiddels dusdanig gedaald dat ik onze jacks en beenstukken uit mijn rugzak haal. Dat het weer in de bergen moeilijk te voorspellen is, werd vandaag weer eens bevestigd. Warme kleding meenemen blijft noodzakelijk. De haarspeldbochten gaan aan deze kant van de tunnel gewoon verder. Hoewel de top nog heel ver weg lijkt, staan we zo'n tien haarspeldbochten verder wéér voor een tunnel. Aan de andere kant blijkt dat we op het hoogste punt van de route zijn. De kwaliteit van het wegdek neemt snel toe. Na enkele kilometers zoeven we over een heuse asfaltweg een skioord in. In Rifugio (berghut) Garibaldi genieten we van een welverdiend bord dampende spaghetti gevolgd door een heerlijke cappuccino. No problem Uitgerust fietsen we verder. Na zo’n 200 meter worden we het bos ingestuurd. Het bospad waarover we rijden wordt smaller en smaller. De singletrack die overblijft loopt direct langs een schuin aflopende diepte. De rotsbodem met grove oneffenheden, boomwortels en bladeren zorgen daarbij voor de nodige obstakels. Mijn fully is op dit terrein duidelijk in het voordeel boven de hardtail van mijn vrouw. Toch blijkt afstappen vaak de verstandigste keuze. Als we weer eens stil staan zien, en horen we in de verte een groepje Italianen aankomen. Afstappen komt in hun woordenboek niet voor want ze denderen met grote snelheid over het pad. Met piepende remmen en een ijselijke gil zien we één van de vrouwen over de rand verdwijnen. Nog voordat we hulp kunnen bieden komt de dame in kwestie weer omhoog geklauterd, stapt op haar bike en rijdt verder. Tegen ons roept ze in gebrekkig engels: 'no problem, no problem'. File Flink geschrokken en uiterst voorzichtig dalen we de rest van de track af. Als we weer op de verharde weg komen hebben we nog minder dan vier kilometer voor de wielen. Moe, maar heel voldaan parkeren we onze bikes in de fietsenkelder van het hotel. Als de Rampi Ledro de volgende ochtend als wedstrijd wordt verreden kunnen we het niet laten om te gaan kijken. Een kleurrijk lint van 2000 bikers bevolkt de route. Vreemd dat wij dezelfde route gisteren in alle eenzaamheid bedwongen hebben. |