EIFEL
Rad Arena
Eindeloze trails, hoogtemeters, weidse panorama’s, geurige bossen, groene weiden, lieflijke vakwerkhuisjes, gezellige middeleeuwse stadjes, voedzame kost en altijd een warm welkom. Dat is de Duitse Eifel. Het uitgestrekte gebied rond het beroemde racecircuit de Nürburgring ontwikkelt zich in een rap tempo tot een aantrekkelijke streek voor crosscountry mountainbikers. Trails in alle soorten en maten liggen er geduldig te wachten. Wie dat wil, kan in korte tochten veel hoogtemeters maken. Mountainbiken in de Eifel is een prima voorbereiding op het hooggebergte. En dichtbij is het ook. Vanaf de grensovergang Venlo is het nog maar een uurtje met de auto naar Adenau. Rad Region Nürburgring Nog één dag en dan is het mei. Tijd voor korte broek en zomershirt? Echt niet! Bij aankomst was het ruim twintig graden. Vannacht heeft de temperatuur een vrije val gemaakt. Het wordt niet warmer dan zes graden en er staat een koud windje. Je zou de klimaat sceptici bijna gelijk geven. Global heating? Een nieuwe ijstijd zul je bedoelen! Met een dikke overbroek en winterjack aan gaan we op pad. Over een netwerk van smalle wegen en slingerende eenzame fietspaden knarren we vanuit ons hotel in het gehucht Insul naar het racecircuit de Nürburgring. Bij autofanaten bekent als ‘De groene hel’. De uitgepijlde mountainbike route rond het circuit (24,4 km en 528 hoogtemeters) draagt om die reden de nogal voor de hand liggende naam Hölle (hel). Op de website www.radarena.de is de tocht te downloaden. Op de speciale fietskaart RadRegion Nürburgring staat hij ingetekend. Net als twee andere mountainbikeroutes overigens. Twee van de drie gepijlde tochten starten in Adenau. De Hölle en de Achterbahn met 55,2 pittige kilometers en 1224 hoogtemeters. En in Hoffeld begint de Waterproof. Die rijden we in één van de komende dagen. Wie de tochten wil uitbreiden of juist wat wil inkorten heeft diverse mogelijkheden. De routes sluiten namelijk op elkaar aan en laten zich op allerlei manieren combineren. Wie net als wij niet altijd een streepje op de GPS achterna wil rijden, heeft het in dit gebied gemakkelijk. Fiets gewoon random in de rondte over trails die er aantrekkelijk uitzien. Als het tijd wordt om terug te keren pak je de routekaart Radregion Nürburgring of de GPS en je fietst over het uitgebreide fietsroutenetwerk terug. Zelfs het aantal hoogtemeters kan dan binnen de perken blijven omdat het gebied is doorsneden met op elkaar aansluitende dalen. Hoewel, helemaal vlak is het in dit deel van de Eifel nergens. Toys for boys Het is zondag en bij de start van de ‘Hölle’ in het stadje Adenau is het gebrul van snelle auto’s al te horen. De route begint met een lange vrij steile vette klim van zo’n 300 hoogtemeters. Door de overvloedige regen is de ondergrond een beetje glibberig, maar al te gek is het niet. Het pad loopt direct langs de racetrack. Er is vandaag geen race en dan mogen Michael Schumachers in de dop en nieuwsgierigen in hun eigen of gehuurde auto over het circuit razen. En dat doen ze ook. Porsches, Ferrari’s, BMW’s en opgedirkte Mini’s komen met veel kabaal voorbij. De geur van verbrand rubber overheerst de zoete geur van de vochtige dennenbossen. Het hilarische hoogtepunt is een Renault Scenic waar het kinderzitje nog achterin zit. Uiteraard is de auto voorzien van de ‘verplichte’ baby-aan-boord-sticker. De teleurgestelde familieman wordt links en rechts voorbij gereden alsof hij stilstaat. Eigenlijk is het net als overal waar mannen bij elkaar zijn. Het gaat er uiteindelijk toch om wie de grootste heeft, of in dit geval de snelste. Na een kilometer of tien hebben wij het wel gezien. Als mountainbikerit niet de moeite waard. Het eerste de beste bospad, weg van het circuit, brengt redding. Het geluid van ruisende bomen krijgt de overhand. En zo hoort dat ook. We rijden op gevoel verder. Het bordje Kaiser Wilhelm Turm is te aanlokkelijk om te negeren. Een smal pad leidt naar een fraaie historische toren die op 747 m staat. Meteen het hoogste punt van de Eifel. Het uitzicht vanaf de top van de 16,5 m hoge toren moet op een heldere dag schitterend zijn. Nu is het te bewolkt en verdwijnen de groene bergen in een grijze sluier. Wie op de vele wandelroutebordjes let kan met regelmaat over een fraaie singletrail rijden. En die paden zijn gewoon toegankelijk voor mountainbikers. Verboden trails bestaan hier niet. Verkeerd rijden is eigenlijk niet mogelijk. Steeds de weg in de richting van het dal volgen, is altijd de oplossing. Daar ligt standaard een smal asfaltweggetje of een prima berijdbare schotterweg. Die komt altijd uit in de buurt van een gehucht. De routekaart of GPS wijst dan de weg naar het volgende mountainbike avontuur. Honger en dorst hoef je in de Eifel niet te leiden. Ieder dorpje heeft wel een Einkehrmöglichkeit in de vorm van een café, terras of bakker met lekker gebak en koffie. |