INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen Verkeersbureau: VisitBritain, Postbus 20650, 1001 NR Amsterdam. Tel: (0031)20-6890002, e-mail: [email protected]g internet: www.visitbritain.com/nl Fietsenwinkel met goede sortering. B-Ped Cycles in het centrum van Brecon. Tel(0044)1874-622296. Informatie over Wales: www.visitwales.nl Informatie over eten en drinken: www.walesthetruetaste.com Mountainbikeroutes Algemene uitgebreide website : www.mbwales.com Brecon Beacons. Een mapje met daarin 16 routes (variërend van 9 tot 52 km) is te koop bij de VVV in Brecon. De routes zijn ook uitgepijld met groene pijlen, maar daar is niet op te vertouwen omdat er te veel pijlen ontbreken. Internet : www.mtbbreconbeacons.co.uk en www.cyclebreconbreacons.com Weer/beste tijd In het late voorjaar, zomer en vroege herfst is het prima toeven in Wales. Het klimaat wijkt niet zo veel af van dat in Nederland en België. Hoe er te komen Ferry verbindingen. Een aantal websites: www.brittany-ferries.com www.poferries.com www.stenaline.com www.dfdsseaways.com www.fjordline.com www.norfolkline.com Kanaaltunnel: www.eurotunnel.com en www.eurostar.com Overnachtingen Wij verbleven in The Coach House, 12 –12 Orchard Street Brecon, Powys. Tel (0044)7050-691216, e-mail : [email protected] internet: www.coachhousebrecon.co.uk |
Wales deel IIBrecon Beacons National Park
Tekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs Wales ligt ten westen van Engeland en is qua oppervlakte bijna net zo groot als de helft van Nederland. Wales is geen low budget bestemming. Maar wie eens iets anders wil dan de Alpen of de Ardennen, vindt in Wales glooiende heuvels, groene bossen en kanalen. Het landschap golft langs grafheuvels uit het Stenen Tijdperk, Keltische aardwallen en talloze kastelen en ruines. Wij bezochten in de meimaand het Brecon Beacons National Park. hét mountainbike mekka van Wales. Dit park beslaat 1.344 vierkante kilometer en ligt in het zuiden van Wales, op een steenworp afstand ten noorden van de hoofdstad Cardiff. Er zijn heel wat manieren om naar Wales te reizen. Wij kozen voor de auto en staken met de ferry de Noordzee over van Hoek van Holland naar Harwich. Eenmaal aan de overzijde van de plas liggen er nog vijfhonderd autokilometers op ons te wachten. Pas daarna maken we de voordeur open van ons hotel in het oude stadje Brecon. Bij de plaatselijke VVV kopen we een set losse kaartjes met zestien beschreven routes die niet zijn uitgepijld. Als eerste kiezen wij voor de tocht met de veelbelovende naam ‘The Gap’. The Gap Er hangt een pak grijze wolken boven ons maar koud is het niet. Vol goede moed rijden we ’s ochtends de stad uit langs een idyllisch oud en smal kanaal. Daarna volgt een aaneenrijging van glooiende slechts één-autobrede weggetjes met daarnaast hoge ruige heggen. Het geeft het gevoel in een tv aflevering terecht te zijn gekomen van ‘midsummer murders’. De doolhof van kleine wegen is kenmerkend voor deze streek, evenals de wegwijzers. Alle plaatsen staan er in het Welsh en in het Engels op. Het Welsh dat tegenwoordig wordt gesproken stamt rechtstreeks uit de zesde eeuw en is een van de oudste levende talen van Europa. Aan deze Keltische taal valt voor ons geen touw vast te knopen. Grieks met een Chinese tongval lijkt eenvoudiger. Na een klim over asfalt volgt een bospad dat evenwijdig aan het Talybont-stuwmeer loopt. Een rotsachtig stuiterpad stuurt ons naar beneden en eindigt bij een ondiepe beek waar een brug ontbreekt. Huppend van steen naar steen bereiken we met droge voeten de overkant. Even later hapt de klim met een stijgingspercentage van zo’n twintig procent er stevig in. Boven voert het pad langs de bosrand en dwars door weilanden waar we heel wat hekken moeten openen en sluiten. Langzaam aan ontstaat er een stevige deskundigheid in de enorme diversiteit aan sluitmechanismen. Dan komt dé uitdaging van deze route. Een maanlandschap, doorkruist door een tien kilometer lang ruig onverhard pad vol losse keien. Om het allemaal nog wat pittiger te maken klimt de trail een paar procent en het regent bij vlagen, stevig. Plotseling staan we voor een diep gat. Gelukkig doen de schijfremmen dat waar ze het beste in zijn: vertragen. En hard! In een hoek van 45 graden gaat de trail eerst dertig hoogtemeters naar beneden en dan weer omhoog. Met kunst en vliegwerk lukt het eerste. Wat het tweede betreft, hebben we geen schijn van kans en duwen is de enige optie die overblijft, en zelfs dat gaat met veel moeite. De trail gaat onverminderd door. Tot zeshonderd meter hoogte worstelen we onze bikes omhoog. Dan komen we bij het gedeelte waar de route zijn naam aan ontleend: ‘The Gap’. Het is een ‘deuk’ in de bergkam die de verbinding vormt met het volgende dal. Na een stuk of 25 onberijdbare hoogtemeters is de afdaling daar. De afdaling is nog ruiger dan de klim en door de regen spekglad. Eenmaal bij de asfaltweg zijn we tot op ons hemd nat. Niet erg, want een stuk of vijf snelle kilometer later zijn we terug in ons B&B. De computers klokken we af op 42 kilometer en achthonderd hoogtemeters. Black Mountains De auto verplaatst onze mountainbikes een kilometer of vijftien naar het noordoosten. De parkeerplaats in het dorpje Talgarth is de volgende dag het startpunt van een aantal gepijlde routes. Wij kiezen voor de 39 kilometer lange variant door de ‘foothills’ van de Black Mountains en rond het meer Llangorse. Van het uitpijlen klopt niet veel. Gelukkig geeft de duidelijke routekaart met dito beschrijving voldoende informatie. Het aantal hoogtemeters is een gok, want die staan niet vermeld en iedere vergelijking met de route van gisteren is zinloos. Vandaag staan boerenland, singletrails en modder op het programma. De enige overeenkomst met gisteren zijn de stenen en de vele hekjes. Lag gisteren de track bezaaid met zichtbare keien, nu liggen ze te soppen in de modder. Dachten we gisteren veel hekjes open en dicht te moeten doen, vandaag halen we met gemak het drievoudige. De singeltracks en de modder zijn de overblijfselen van overvloedige regen in de winter. Veel paden zijn doorsneden met diepe geulen. Het is steeds kiezen om het juiste spoor te volgen. Een verkeerd spoor is te diep en te smal om de trappers nog rond te krijgen, of het eindigt in een ondoordringbare modderpoel. Een goede keus zorgt voor een euforisch gevoel. Lekker sturen en af en toe een blik over de groene schapenweiden gescheiden door de typische stenen muurtjes of hoge ondoordringbare heggen. Een deel van de route is ook in gebruik als paardentrial. Wie nog durft te beweren dat bikers de paden vernielen, moet toch echt eens kijken naar de sporen die de hoeven van een colonne van deze viervoeters achterlaten. De route gaat voor tachtig procent over onverharde paden en voor twintig procent over wel heel smalle asfalt weggetjes. Het meeste asfalt ligt aan het einde van de route op het moment dat wij dat niet erg meer vinden. Wellicht is de route in de zomer wat eenvoudiger te rijden, maar nu, begin mei, voelen de nog geen veertig kilometer en de 750 hoogtemeters als het dubbele. “Croesi i Gymru” In de avonduren staat een verkenning van het stadje op het programma. Het sfeervolle kleine centrum van Brecon is een aaneenschakeling van ontelbare pubs die even ontelbare soorten bier tappen. De sfeer is relaxed en de historische gebouwen dragen bij aan een echt typisch vakantiegevoel. We voelen ons hier echt welkom. Of zoals ze hier zeggen: “Croesi i Gymru, welkom in Wales”. Conclusie Het golvende en licht bergachtige landschap van de Brecon Beacons, in het zuidoosten van Wales, biedt voldoende mogelijkheden om er met de mountainbike lekker op uit te trekken. Uitgepijlde crosscountry tochten zijn er wel, maar die wij hebben verkend bleken niet goed uitgepijld. Wie eens iets anders wil dan de Alpen of de Ardennen vindt in het zuiden van Wales een aansprekend gebied met een heel typische sfeer. Wales heeft de naam nat en duur te zijn. Beide zijn waar. Hoewel, bij het eerste vooroordeel is een nuancering op zijn plaats. In het voorjaar en de zomer valt er in Wales niet veel meer regen dan in Nederland en België. Wel is de gemiddelde temperatuur wat lager. De euro is in Groot-Brittannië nog niet doorgedrongen en de munteenheid £ (Engelse pond) moet je uitgeven als een euro. Niet echt fijn als je bedenkt dat één £ ongeveer € 1,30 waard is! |