INFORMATIE BESTEMMING
Algemeen De Griekse naam voor Corfu is Kerkyra. Het is het groenste van de in totaal 1425 Griekse eilanden. Corfu ligt aan de westkust van het Griekse vastenland en deels voor de kust van Albanië. Het eiland is 67 km lang en tussen de 4 en 25 km breed. De totale oppervlakte bedraagt 593 m² . Erg interessant voor bikers zijn vooral het bergachtige noorden en het sterk heuvelachtige midden. In de zomer ligt de temperatuur tussen de 28 en 32 graden. Belangrijke adressen Grieks verkeersbureau: Griekse nationale organisatie voor toerisme, Kerkstraat 61, 1017 GC Amsterdam. Tel 020-6254212, internet www.gnto.gr, e-mail [email protected] Organisatie ter plaatse The Corfu mountainbike shop, Postbus 5522 Dassia. Tel: 00-30-(0)66193344 fax: 00-30-(0)66146100, internet: www.mountainbikecorfu.gr Fietsvakantiewinkel: Spoorlaan 19, 3445 AE, Woerden. Tel: 0348-421844, fax: 0348-423839, internet: www.fietsvakantiewinkel.nl, e-mail: [email protected] Fietsenwinkel: Reken er niet op dat je de gangbare onderdelen op Corfu kunt kopen. Wat er te koop is aan Shimano of Scram parts is schrikbarend duur. Beste tijd Corfu wordt omsloten door de bergen van het nabij gelegen vasteland. Daardoor valt hier meer regen dan waar ook in Griekenland. Normaal gebeurt dat in de periode van november tot april. In die periode vliegen er geen charters en zijn de meeste hotels gesloten. Hoewel het weer het hele jaar goed genoeg is om te biken is het seizoen daardoor feitelijk beperkt. Net als op veel andere plaatsen in de wereld lijkt ook hier het klimaat te veranderen. In de afgelopen jaren viel niet de gebruikelijke druilregen, maar werd het eiland geteisterd door korte maar hevige regenbuien die voor veel wateroverlast zorgden. De beste tijd om te gaan biken is het voor- en najaar. Bike routes Er zijn geen uitgepijlde routes. Op zoek naar een goede wegenkaart ontdekte ik maar liefst zeven verschillende uitgaven. Helaas voldoen ze geen van allen. De (berijdbare) onverharde wegen zijn in alle gevallen onvoldoende aangegeven. Dat maakt het zelfstandig uitzetten van een route ontzettend lastig. Om op mooie plekje te komen heb je een gids nodig. Preparatie bike Hele steile klimmen zijn absoluut geen uitzondering op Corfu. De minder sterkere bikers zijn blij met 34 tandjes op hun cassette. Een set niet te smalle banden met noppen is de beste bandenkeus. Overnachtingen Het is voordelig om een vlucht met hotel te regelen via een touroperator. Als je een mountainbikepakket wilt boeken kan dat via de Fietsvakantiewinkel. Via de Corfu mountainbike shop kun je ook veel informatie krijgen over overnachtingsmogelijkheden in alle soorten, maten en prijsklassen. Wij verbleven in het viersterren Grecotel Daphnila Bay Thalasso, PO Box 27,49100 Dassia, Corfu. Tel 00-30-(0)66191520, fax 00-30-(0)66191026, e-mail: [email protected] internet: www.grecotel.gr Hoe er te komen De enige reële optie is vliegen. Zelf een vlucht met accommodatie regelen is veel duurder dan het boeken van een totaalpakket via een touroperator. Het meenemen van je eigen bike kost meestal zo'n Hfl 100.- extra. De vlucht vanaf Amsterdam of Brussel duurt ongeveer 2,5 uur. Eten en drinken Ieder dorpje heeft wel een restaurantje of café. In de toeristenplaatsen aan de kust zijn ontelbare eetgelegenheden. Wat is er verder te doen Corfu moet het van haar natuur en het mooie weer hebben. Het aantal bezienswaardigheden is verder beperkt. Andere sporten: · Wandelroutes. · Watersporten waaronder duiken. · Golf Uitstapjes: · Corfustad met haar vestingen en gezellige centrum is een bezoek zeker waard. |
CORFU
Tekst en foto’s: Ingrid en Ronald Jacobs Met recht verdient de track de naam 'het dak van Corfu'. Achtentwintig haarspeldbochten, tientallen scherpe bochten en ontelbare zweetdruppels zijn nodig om hier te komen. Onder de brandende Griekse najaarszon lijken de 650 hoogtemeters er minstens twee keer zo veel. Het panorama nodigt uit voor een stop. Diep onder ons glinstert het azuurblauwe water van de Ionische zee. Aan de horizon, in de mist van verdampend zeewater, zijn nog net de contouren van de Albanese kust zichtbaar. Ik voel me een beetje ongemakkelijk als de dame achter de incheckbalie vraagt of de tien kilo wegende tas mijn enige bagage is. Geheel tegen mijn gewoonte in sta ik op Schiphol zonder mijn mountainbike. Op Corfu, zo is mij verzekerd, staat een Giant fullsuspension klaar. Mijn ervaring met huurfietsen is niet best, dus helemaal gerust ben ik er niet op. Slechts 2,5 vlieguren later ben ik in een andere wereld. Mijn trui en jas komen de komende week niet meer uit de kast. Het oktoberweer op het Griekse eiland Corfu laat zich van haar beste kant zien. De maximum dagtemperaturen liggen rond de 27 graden. De volgende ochtend Zoals afgesproken staat Hans Vermunt op ons te wachten. Hans is mede-eigenaar van de 'Corfu mountainbike Shop'. We zijn in de badplaats Dassia aan de oostkust van het eiland, zo'n vijftien kilometer ten noorden van de hoofdstad Corfu. Voor Ingrid staat een Giant 880 te trappelen en voor mij een XTC (model 2002!). Snel en vakkundig schroeft één van de gidsen onze meegebrachte pedalen aan de bikes. Ondertussen maken wij kennis met de rest van de groep. Het zijn Nederlandse en Poolse Giant-dealers. Een geruststellende gedachte. Bij pech onderweg is in ieder geval redding nabij. Ook maken we kennis met enkele ex profs. De groep wordt keurig verdeeld in drie groepen; racers, goede bikers die van de omgeving willen genieten en recreanten. De start van de racers lijkt de start van een wedstrijd. De overige deelnemers gebruiken de vier kilometer over de kustweg als warming up. Recht voor ons ligt de hoogste berg van het eiland; de 906 meter hoge Pantokrator. Die staat voor vandaag niet op het programma, dus buigen we eerder af. Helaas ontbreekt een fietscomputer op mijn bike, zodat ik de afgelegde afstanden later op een wegenkaart moet zoeken. Wat ik in ieder geval niet hoef te tellen zijn het aantal wolken, het zijn er, over de hele dag gerekend, nada, noppus, nul. James Bond We fietsen al zes kilometer omhoog, maar nu begint het feest pas echt. Na het stadje Ano Korakiana start een serie van achtentwintig haarspeldbochten. Die zijn zo spectaculair dat ze dienst deden als decor voor een heftige achtervolging in de James Bond film 'For your eyes only'. Ik moet krachtig op de pedalen om het tempo er in te houden. Het smalle asfaltweggetje tussen de olijfbomen lijkt te zijn aangelegd 'for my legs only'. Op het hoogste punt van de verharde weg (600 meter) ligt het gehucht Sokraki. Daar staat tot mijn verbazing de racegroep. Ze zien letterlijk blauw en groen van ellende. "Diep gegaan, niet af willen geven, alleen het achterwiel gezien" zijn de meest gehoorde opmerkingen. Als er één te kennen geeft om te draaien en de rest van de dag op het strand door te brengen, krijgt dat idee algemene instemming. Ze draaien om en weg zijn ze weer. Onze groep besluit een drankje te nuttigen op het minuscule, maar sfeervolle, dorpspleintje. Op het pleintje staan stoeltjes in de kleuren wit en blauw. Een stokoude vrouw dirigeert ons vriendelijk maar beslist naar de acht witte stoeltjes. Gelijktijdig tracht een vrouw van middelbare leeftijd ons op het gelijke aantal blauwe stoeltjes te krijgen. Wat besluiteloos blijven we staan. De dames wisselen ondertussen veelbetekende blikken uit. Om een generatielang durende vendetta in het dorp te voorkomen, verdelen we ons over de witte en blauwe stoeltjes. Het pleintje is zo klein dat we feitelijk toch op één terras zitten. Soms lijkt samenwerken een mooie zaak. Het dak Twintig minuten later rijden we verder. Een klein stukje terug en dan een onverharde track op. In tegenstelling tot de verharde weg, klimt de track verder de bergen in. Rijdend over de bergkam bereiken we het hoogste punt van deze dag. Dat blijkt 'slechts' 627 meter te zijn. Voor mijn gevoel waren het veel meer hoogtemeters. Het uitzicht reikt over een groot deel van het eiland. Je overziet van hier uit een groot deel van de ruige westkust, het heuvelachtige midden en het bergachtige noorden. De track verdient met recht de bijnaam 'het dak van Corfu'. Een paar honderd meter recht onder ons zien we auto's over de hoofdweg rijden. Om daar te komen stuur ik mijn bike over een steil, maar goed berijdbaar zigzag pad. In de krappe bochten vol met los zand en stenen is het oppassen. De hydraulische disc brakes doen hier opvallend goed hun best. Mijn aanvankelijke scepsis maakt plaats voor bewondering voor deze fantastische set stoppers. IJzel Even over de hoofdweg en daarna over kleine binnenwegen dalen we af tot aan de baai van Lipades. Daar is het tijd voor de lunch. Hoe kan het ook anders, een Griekse salade gevolgd door een stevige pasta. De liefhebbers maken nog een flinke ronde door de olijfboomgaarden langs de kust. Rekenkundig staan er op iedere bewoner, en dat zijn zo'n 110.000 Corfioten, een stuk of 50 olijfbomen. Daarmee is de olijf tevens het belangrijkste landbouwproduct van het eiland. Geoogst wordt er eens per twee jaar. Uit de geplette olijven komt dan de gezonde olieachtige substantie te voorschijn; de olijfolie. Vooral in de oogsttijd maakt dat de tracks zo glad als ijzel, een niet te onderschatte handicap voor bikers. Af en toe zie ik de steil uit zee oprijzende krijtrotsen van de woeste noordwest kust. De boomgarden zijn een echte speeltuin voor mountainbikers. Korte steile klimmen en dito afdalingen over smalle onverharde paden vol met kleine losse stenen. Na een uurtje kruipt de inspanning in onze benen. De gids loodst ons via kleine dorpjes en zonder al te veel klimwerk terug naar Dassia. Met naar schatting 70 kilometer en 1300 hoogtemeters onder de wielen leggen we onze vermoeide maar tevreden benen te rusten aan het zwembad van ons hotel. Onder de stralen van een milde namiddag zon doezel ik weg. De wedstrijd Na vier heerlijke tochten over het eiland is voor onze vrienden van Giant vandaag de grote dag aangebroken. Ze racen naar de top van de hoogste berg van Corfu, de Pantokrator. Over de exacte hoogte lijkt onduidelijkheid te bestaan: 906, 907 en 915 meter zijn de getallen die ik in verschillende informatiebronnen tegenkom. Hans en zijn collega's zijn al vroeg bij de fietsshop en bereiden alles voor. Water, een volgauto, reservematerialen en zelfs een grote taart ontbreekt niet. Zenuwachtig rijden sommige 'racers' zich warm. Een enkeling rijdt plotseling op een andere bike dan de afgelopen dagen, noppenbanden zijn verwisseld voor semislicks. Fully’s voor hardtails. Ja, het wordt serieus aangepakt. Kroketje van Edje Nog voor de start vertrekken we. Wij rijden weliswaar dezelfde route, maar als 'genieters' is een wedstrijd aan ons niet besteed. Om op de top van de Pantokrator te komen moeten we drieëntwintig kilometer afleggen, waarvan ruim achttien in opwaartse richting. Zoals valt uit te rekenen is het gemiddelde stijgingpercentage op de vingers van een hand te tellen. Olijfbomen zorgen op het eerste deel van de beklimming voor verkoeling. Na het schilderachtig gelegen bergdorpje Spartilas verdwijnen de bomen in hoog tempo. De berg wordt kaler en ruiger. De kort na elkaar liggende haarspeldbochten maken plaats voor lange rechte, maar steeds steilere stukken. Met een grote boog fietsen we naar de andere kant van de berg. In Strinilas, het laatste gehucht onder de top, wordt mijn aandacht getrokken door een bord met daarop "echte Hollandse koffie". Voor mijn gevoel hebben we hier niet te maken met een variant op het 'kroketje van Edje en een frietje van Pietje'. Het pleintje waarop de Taverne staat en waartoe het opschrift behoort straalt een on-Griekse knusheid uit. Later hoor ik dat een uit dit bergdorp afkomstige Griek verliefd is geworden op een Nederlandse vrouw. Ze zijn getrouwd en hebben het kale plein omgetoverd in en zee van bloemen en Grieks/Hollandse gezelligheid. Mijn racende collega's hebben geen oog voor deze sfeer. Zij zijn meer geïnteresseerd in de afslag na het dorp dat het laatste deel van de klim inluidt. 917 Het landschap is nog veel ruiger geworden. Grove rotsblokken in grijstinten en lage vegetatie bepalen het landschap. Dan doemt plotseling de top voor mij op. Op een soort steile kegel staat een klein klooster tussen een groepje zendmasten. Gelukkig heb ik goed naar de aanwijzingen van Hans geluisterd en nog wat energie gespaard. De laatste kilometer is met een stijgingpercentage van ruim boven de twintig procent een pittige afsluiter. De snelste bikers, en de per jeep naar boven gebrachte toeschouwers, staan inmiddels al op de top naar de aankomst van ons, mindere goden, te kijken. Uiteraard komt afstappen niet in mijn vocabulaire voor en met een klein verzet overbrug ik ook de laatste meters. Er wordt voor mij geklapt alsof ik kampioenen ben. Misschien een beetje overdreven, maar toch wel leuk al die aandacht. Hans en zijn collega's hebben er een echt feest van gemaakt. Onder een Giant tent in de bekende gele kleur staan een speciaal gebakken taart en flessen champagne. Wie de race nu eigenlijk gewonnen heeft is ons niet echt duidelijk. Voor het klooster staat een bord met; ‘hoogte 917 meter’. Bij mij is de verwarring over de hoogte van de Pantokrator compleet. Ruïnes Het uitzicht is door het heldere weer magnifiek. Albanië lijkt zo dicht bij dat ik het ogenschijnlijk aan kan raken. De zon kleurt het water helder blauw en ik weet dat ik nog heel veel af ga dalen. Wat wil een biker nog meer! Een klein stukje over dezelfde weg terug en dan rijd ik een breed onverhard pad op. Met een pittige snelheid daal ik af. Enkele kilometers later zijn we te gast in een 13eeuws Byzantijns dorpje Perithia. Op het eerste gezicht is het niet meer dan een verzameling ruïnes. Schijn bedriegt. In het centrum liggen twee kleine restaurantjes. Na de lunch struinen we nog wat door het dorpje. Diverse huisje zijn, of worden opgeknapt. Het is de bedoeling om het totale dorp in haar oude glans te restaureren. Retour Vanaf het dorp Anapafiria dalen we af tot op zeeniveau over een werkelijk schitterende onverharde trail. De dertig kilometer over de rustige kustweg zijn pittiger dan verwacht. De afstand en vooral de paar honderd hoogtemeters maken zich voelbaar in mijn benen. Het is en blijft vakantie dus lassen we een extra koffiepauze in. De korte pauze geeft voldoende energie om tot bij de Corfu mountainbikeshop te komen. Daar doe ik met moeite afstand van ‘mijn’ Giant XTC-team en we lopen terug naar het hotel. Daar denk ik nog maar aan één ding; food! Het buffet is die avond niet veilig voor ons. Voldaan, en goed gevuld leg ik mijn moede lijf te rusten. Conclusie Z oek je in het voor- of najaar naar een mountainbikebestemming pur-sang voor een redelijk bedrag? Klimmen, dalen, mooie panorama’s, vriendelijke mensen en een relaxte sfeer? Dan is Corfu een echte aanrader. |