INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen Oostenrijks Toeristenbureau (Nederland), Postbus 94285, 1090 GG Amsterdam. tel: 020-4684793. E-mail: [email protected] Oostenrijkse Dienst voor Toerisme (België), Postbus 700, B-1050 Brussel. Tel: 02-6460610, fax: 02-6404693, e-mail: [email protected]. Belgische ambassade, Parkring 12, Wenen, tel: 520188. Nederlandse ambassade, Untere Donaustrasse 13, tel: 248587. Tourismusverband Dachstein-Tauern, Kuscharg 202, A-8970 Schladming. Tel: 00-43-368623310, fax: 00-43-368723232, e-mail: [email protected], internet: www.dachstein-tauern.at Voor noodgevallen in de bergen: Bergrettungsdienst 00-43-133. Fietsenwinkels: Zweirad Gruber, Gröbming, tel: 00-43-368522270. Sport Kornberger, 8962 Gröbming, tel: 00-43-0368522172 Bikeroutes 225 km perfect uitgepijlde routes. Het aantal groeit jaarlijks. De routes staan aangegeven op de speciale mountainbikekaart (schaal 1:50.000) die bij de VVV’s en veel hotels te koop is. Op de kaart staan ook hoogteprofielen en beschrijvingen van de tochten. De routes zijn technische niet al te moeilijk. In het boek van Wolfgang Heitzmann, Bike Erlebnis Salzkammergut en Dachstein-Tauern-region staan 60 tochten beschreven. Ruim 20 tochten gaan door Dachstein-Tauern. Iedere tocht staat op een los kaartje dat gemakkelijk kan worden meegenomen (ISBN 3-222-12708-5). In het boekje Mountainbiken Bergabenteuer Steiermark (€ 17,50), geschreven door Roland Auferbauer, staan 50 tochten beschreven, waarvan ongeveer 7 in Dachstein Tauern (ISBN3-85489-026-5). Inmiddels is er door de VVV een CD-rom uitgegeven waarop diverse routes virtueel kunnen worden gevolgd. Alpentour: 900 km, 26.000 hoogtemeters in 14 etappes. Freizeitschule Gröbming, Kirchplatz 14, A-8962 Gröbming. Tel: 00-43-368522131-1, fax: 00-43-368522304, e-mail: [email protected], internet: www.groebming.atRichtprijs voor 7 dagen € 350. De alpentour is te boeken via: Mountainbike Adventures, Postbus 2171, 5500BD Veldhven, tel: 00-31-(0)40-2380001, fax: 00-31(0)40-2380008, e-mail: [email protected] , internet: www.mointainbike-adventures.nl Zomerpas Interessant is de ‘zomerpas’. Met deze pas kun je gratis gebruik maken van een flink aantal skiliften, waaronder die naar de op 1800 m hoogte gelegen ‘Planai’ en éénmaal naar de Dachstein Gltscher (2700 m). Verder mag je gebruik maken van alle busdiensten in de bergdalen. Die bussen hebben een fietsenrek zodat je bike meekan. De zomperpas kost € 43,- voor 6 dagen. Weer/beste tijd De mogelijkheid om in dit gebied te kunnen fietsen is erg afhankelijk van de aanwezigheid van sneeuw. Tot eind mei kunnen de hoger gelegen passen door sneeuw en ijs nog onbegaanbaar zijn. De verschillen zijn van jaar tot jaar erg groot. Vanaf eind mei, begin juni zijn er meestal geen problemen meer. Midden oktober eindigt het mountainbikeseizoen. Hoe er te komen Vanaf Heerlen rij je in de richting Aken over de A4 naar de A61 richting Koblenz. Blijf de A61 volgen tot Ludwigshafen. Daarna over de A5 richting Karlsruhe en de A8 richting Stuttgart, Ulm naar München. De A99 voert je over de rondweg München. Daarna kom je weer op de A8. Rij verder richting Salzburg. In Oostenrijk wordt de A8 de A10. Blijf de A10 in zuidelijke richting volgen. Neem de afslag 63 en volg de N146 naar Radstadt, Schladming en Gröbming. De afstand bedraagt ongeveer 930 kilometer. Overnachtingen Bij de VVV kun je informatie opvragen. Zelf waren wij erg enthousiast over Landidyll Hartweger, Weissenbach 23, A-8967 Haus im Ennstal. Tel: 00-43-368652260, fax: 00-43-3686522616, e-mail: [email protected], internet: www.steyer-fit.at De eigenaar is zelf een fanantiek biker en de maaltijden en service zijn ingesteld op fietsers. De hotels die zichzelf aanmerken als zogenaamde bike-hotels hebben een wasservice voor fietskleding en een werkplaats met gereedschap. Als je een trektocht door dit gebied maakt, hoef je dus maar weinig fietskleding mee te nemen. Jeugdherberg: Wetzlarenplatz Schladming, tel: 00-43-368624531. Eten en drinken Verwacht geen uitbundig nachtleven. Berghutten en terrasjes zijn er voldoende. Tip: muslierepen van bakker Lasser, Salzburgerstrasse 16 in Schladming. Wat is er verder te doen Andere sporten: · Bij de VVV’s kun je een gratis boekje halen, waarin de activiteiten van die periode staan. · Heel veel wandelroutes. · Golf. 18 holes (5655 m) Par 70. Golf & Landclub Ennstal Weissenbach/Liezen. Postbus 193, A-8940 Liezen. Tel: 00-43-361224821, fax: 00-43-3612248214. · Raften en canyoing: Best Adventure Company, A-8965 Pruggern 96. Tel 00-43-368522245, fax: 0043-368522245-4, e-mail: [email protected], internet: www.bac.at Schladminger Rafting Tours, Hammerfeldweg 200, A8970 Schladming. Tel: 00-43-36723372, fax: 00-43-3687225748 |
Dachstein Tauern
Biken met een hoog jodela-hietieee!! gehalte Tekst en foto’s: Ronald en Ingrid Jacobs Het is eind augustus als een hittegolf de Oostenrijke deelstaat Steiermark treft. We hebben voor een week geboekt en we willen - ondanks de hitte - er het beste van maken. Hoe gek het ook klinkt besluiten we om als eerste een etappe van de Alpentour, met de koosnaam ‘der Öfen’(de oven), te rijden. Ook biken we nog een eendaagse tocht met wel 3150 hoogtemeters, maar daarover later meer. Alpentour, der Öfen De Alpentour is een aaneenschakeling van veertien etappes. Wil je de hele Alpentour rijden dan bedraagt de totale lengte 900 kilometer met het astronomische aantal van 26.000 hoogtemeters. De hele route is super duidelijk uitgepijld. Verkeerd rijden is haast niet mogelijk. Het is mogelijk om een compleet pakket te boeken inclusief hotel, bagagetransport en half-pension (zie verderop onder bikeroutes). Onze hotelbaas, mijn vrouw en ik biken op ons gemakje over een gedeelte van de Ennsradweg. Deze een 250 kilometer lange fietsroute volgt het stroomgebied van het riviertje de Enns. Door het slechts geringe hoogteverschil is het begin van de tocht lekker relaxed. Dat verandert als we na veertien kilometer de Ennsradweg bij het stadje Göbming achter ons laten en de bergen inrijden. Na wat vingeroefeningen op wegen, die de titel ‘vals plat’ met moeite verdienen, begint het echte werk, der Öfen. Door een nauwe spleet gaat een minuscule asfalt padje recht naar de hemel. In iets meer dan 1000 meter gaan we maar liefst 300 meter omhoog. Mijn spieren protesteren hevig, maar in aanwezigheid van onze hotelbaas wil ik natuurlijk niet van de fiets. Sterker nog ik weet nog een soort van smile op mijn gezicht te toveren. Ook Ingrid laat zich niet kennen. Gewapend met een 36 tands cirkelzaagblad aan de achterzijde, komt ze hijgend, piepend, maar zonder af te stappen boven. Daar lijken de inspanningen gedaan, maar schijn bedriegt. Na der Öfen lijkt alles vlak, maar is het niet. Door een woud van naaldbomen zigzaggen we over een ‘schotterweg’ omhoog. Net over de top komen we op een schitterende alpenweide, de Viehbergalm. Eén van de historische hutten is het zomerverblijf van een stokoude Oostenrijkse schone, dat was ze althans ongeveer 250 jaar geleden. Nu verkoopt ze eenvoudige eet- en drinkwaren. Ze geniet zichtbaar van de gezelligheid die de spaarzame toeristen haar brengen. “Beter dan in een bejaardenhuis achter de bloemen”, zegt ze, en zo is het maar net. Na twee koppen koffie uit kopjes die ze nog van haar grootmoeder heeft gekregen en een flink stuk Apfelstrudel, biken we verder. Het stuk gebak kan rustig verteren want de komende acht kilometer dalen we af over een breed pad. Het uitzicht over Salza stuwmeer is te mooi om er aan voorbij te rijden, dus stoppen we even. Eenmaal bij het water aangekomen verlaten we de Alpentour en rijden terug in de richting van het dal. Nog steeds dalen we af, nu over een smalle asfaltweg. De hoofdweg mijdend rijden we rustig terug naar ons hotel. Monstertocht met skiliften De voorspelde temperatuur de dag erop is 36ºC. Voor ons voldoende reden om vroeg te vertrekken en de route naar bevinden aan te passen. Vanaf ons hotel in het gehucht Weissenbach (720 m) volgen we de bordjes Ennsradweg. Al na enkele kilometers verlaten we deze verkeersarme en vlakke route. Nog niet echt ingefietst, rijden we het schotterpad op naar de nederzetting Rössing. Het eerste stuk is behoorlijk steil en dwingt ons meteen vol op de pedalen. Door de dichte begroeiing en het beperkte uitzicht is er weinig afleiding. Voor ik het mij goed realiseer wijst de hoogtemeter al 1000 meter aan. Als we na tien kilometer weer op een asfaltweggetje uitkomen zien we een eerste glimp van het immense Dachsteinmassief (2995 m). We trappen met een stevig verzet over de gladde asfaltweg. In het stadje Ramsau (1136 m) rijden we voorbij aan de WK skischans. Met toenemende verbazing kijk ik naar de enorme skischanshoogte. Dat er mensen zijn die daar vanaf durven. Dat zijn pas echte lefgosers. Ik zie mijzelf al gaan. Met een noodgang suis ik naar beneden, als een arend zweef ik door de lucht en met een enorme klap land ik op mijn platte bek op het ijs. Brrr, een koude rilling loopt over mijn rug. Vreemd, want de temperatuur is reeds gestegen naar een tropische waarde. Dachsteinmassief Even na Ramsau biken we een piep klein asfaltweggetje op. Amper breed genoeg voor één auto. Kleiner schakelen is het devies want de weg klimt. We fietsen het Dachsteinmassief in. Al snel verandert de weg in een fantastisch schotterpad. Veel van wat mountainbiken de moeite waard maakt komen we op dit pad tegen. Mooie uitzichten, alpenweiden, romantisch gelegen berghutten, maar ook stevige klimmen en niet al te moeilijke technische passages. Aan het eind van het pad staan we op 1700 m hoogte voor de Türlwandhutte. We zoeken een plekje in de schaduw en genieten van een welverdiende Tasse Kaffee. Schladminger Gletscher Na onze pauze is het zo ontzettend heet dat we besluiten de lift te pakken naar de Schladminger gletcher. Waarom niet gebruik maken van de mogelijkheden die op dat moment ook voor bikers voorhanden zijn? Zo gezegd zo gedaan. We nemen de gondel en binnen tien minuten staan we mét mountainbike op de Schladminger Gletscher (2700 m). Behalve de gebruikelijk dagjesmensen zijn er ook mensen met snowboards en ski’s. Echte wintersportliefhebbers kunnen hier het hele jaar hun hobby uitoefenen. Helaas is de gletsjer de laatste jaren flink geslonken. Een zichtbaar resultaat van ‘global heating’. Het uitzicht is wat heiig, maar niettemin weids en adembenemend. Met onze bikes afdalen is niet mogelijk. We gaan naar beneden zonder één meter gefietst te hebben. De temperatuur loopt snel op. Hier voel je aan den lijve dat met iedere 100 m dalen de temperatuur ongeveer één graad toeneemt. Beneden stappen we weer op onze bikes en rijden verder. Afdalen doen we over de tolweg waarover de dagjesmensen in hun auto’s naar boven zijn gegaan. Ik bereik snelheiden van boven de 60 km per uur. Voor de vele haarspeldbochten ga ik steeds vol in de remmen om daarna weer volgas verder te racen. Ook na de tolweg blijven we dalen. Tien kilometer verder, en bijna 1000 dieptemeters later, staan we het centrum van het stadje Schladming (750 m). Weliswaar alles over asfalt, maar toch echt kicken! Als ik stop merk ik weer dat het smoorheet is. Mijn computer geeft 34ºC aan. De zwarte vlekken die ik steeds zie komen niet van vermoeidheid. Het zijn de mussen die dood van het dak vallen. In het historische centrum zijn er terrasjes te kust en te keur. Op een relaxed bankje onder een oude boom verorberen we maar liefst twee stukken gebak en een sloot cafeïne vrije koffie. Planai Helemaal tegen mijn principes in, gaan we opnieuw met een skilift een berg op. Weer nemen we onze fietsen mee. De gondel stopt net onder de top van de Planai (1906 m). Van hieruit is goed te zien hoe de geologische opbouw van dit gebied is. Door het niet al te brede dal onder ons loopt de rivier de Enns. Behoorlijk steil gaat het dan aan beide zijden omhoog. Zo’n 300 meter hoger vormt een doorlopend plateau als het ware de fundering van het bergmassief. De afzonderlijke bergen bereiken soms hoogtes van meer dan 3000 meter. Haaks op het hoofddal liggen ook nog diverse zijdalen. De stadjes, dorpjes en nederzettingen liggen in het dal en op de plateaus. De tracks dringen vaak door tot diep in de bergen. Veel befietsbare paden lopen daar echter dood. Dat betekent of dezelfde weg terug, of met de fiets aan de hand verder klunen tot je weer op een berijdbaar pad komt. Over een breed soort zandpad dalen we af. Het stof spuit alle kanten op. De bochten zijn maar op drie manieren te nemen, voorzichtig, driftend, of onderuit schuivend. Ik kies voor de tweede mogelijkheid en probeer Ingrid in te halen. Als me dat eindelijk lukt heb ik minstens één kilo van haar dust binnengekregen. Een dag later eet ik het nog. Bijna beneden blijkt er, in een haarspeldbocht, nog een vierde wijze te zijn om af te dalen. Namelijk tegen de grill van een dikke Duitse ‘Geländewagen’. Het is hier ook zo rustig dat je bijna zou vergeten dat je op de openbare weg bent. Behalve deze hoofdweg zijn alle paden verboden voor bikers. Dat is jammer want er zitten hele mooie tussen. Hochwurzen Terug in Schladming volgen we de bordjes van mountainbikeroute nummer vijf. We verlaten het stadje in zuidelijke richting. Na het laatste huis verandert de verharding in een soort grove gravel. Het snelstromend beekje, de Talbach, heeft een diepe, nauwe, kloof uitgesleten. De zon kan hier niet doordingen en het spetterende water verdampt flink. Het is aangenaam koel. Zoals te verwachten viel, maken we weer 300 hoogtemeters om op het plateau te komen. Gelukkig is het pad niet al te steil. Enkele kilometers laten rijden we over een asfaltweg wederom naar een skilift, nu in het gehucht Rohrmoos. Gelukkig komen we daar net voor sluitingstijd aan. Op de ongeveer 1800 m hoge top van de Hochwurzen is het uitzicht werkelijk schitterend. Het 360º panorama is meer dan de moeite waard. Aan de ene zijde kijk ik uit over het dal, en aan de andere kant over bergen, bergen en nog eens bergen. De echte lefgosers kunnen een heel stuk over een wandelpad naar beneden. Dat pad is heel technisch, maar in goed Duits, ‘Affen geil’. Eigenlijk mag je op dat pad niet fietsen, maar in het rustige voor- en naseizoen let daar niemand op. Terug op de toegestane weg naar beneden dalen we grotendeels over schotter af. Eenmaal op de kaarsrechte en zoevende asfaltweg bereik ik een snelheid van 85 km per uur. Yes! E Afterbike Over de Enssradweg fietsen we rustig uit en terug naar ons hotel. Als we de bikes in de fietsenkelder parkeren staat er 80 kilometer en 3150 hoogtemeters (waarvan 1400 met de lift!) op de teller. De hitte bleek een prima excuus om mijn principes overboord te zetten en een paar bergen te bedwingen met een skilift. Gelukkig koelt het in de bergen ’s avonds lekker af. Tot heel laat, zeker tot negen! uur, zitten we op het terras van ons hotel. Daarna val ik in mijn bedje in slaap en beleef hele mooie bikersdromen. Conclusie Napratend waren we het er snel over eens. Blijf je op één plek dan zijn er in dit gebied legio mogelijkheden om tochten te rijden. Het rijden van de gehele Alpentour, is een uitdaging van formaat. Een goede reden om nog eens terug te komen naar dit mooie Oostenrijkse mountainbikegebied. |