INFORMATIE BESTEMMING
Algemeen In het Mostviertel staan echte bergen. Het zijn niet de extreem hoge bergen die in de "Hoogalpen" staan, maar ze zijn hoog genoeg. De hoogste berg uit het gebied is de Ötscher (1893 meter). Vanaf de Hochkar (1808 meter) heb je een schitterend uitzicht over de andere bergen in de omgeving. Veel van de uitgezette tochten komen over passen die boven de 1000 meter liggen. Tijdens bijna alle tochten moet er flink geklommen worden. Gemiddeld maak je per 20 km zo'n 500 hoogtemeters. In het gebied liggen veel kleine dorpjes en gehuchten. Berghutten en gasthofen zijn er volop. Industrie van betekenis is er niet aanwezig. De lucht is er nog schoon en ik had er echt het gevoel weg te zijn de uit de hectische wereld. Belangrijke adressen Oostenrijks Verkeersbureau, Postbus 94285, 1090 GG Amsterdam. tel: 020-4684793. Tourismusregion Mostviertel, A-3250 Wieselburg, Volksfestplatz 3, tel: 00-43-741652191. fax: 00-43-741653087. E-mail: [email protected]. Internet: http://www.tiscover.com/mostviertel. Fremdenverkehrsverein Hollenstein: tel: 00-43-6642302404. Fax: 00-43-7445455 Tourist Office Lackenhof, Teichweise 1, A-3295 Lackenhof. Tel: 00-43-74805286. Fax: 00-43-74805853. Bikeroutes Er staan in het Mostviertel (op dit moment) 34 routes uitgepijld. De afstanden van de tochten variëren van 11 km met 230 hoogtemeters tot 50,3 km met 1400 hoogtemeters. De routes staan weergegeven op een kaartenset. De kaartenset is te koop voor ongeveer € 10,- bij de Tourismusregion, de locale VVV's en bij sommige hotels en gasthofen. De kaarten zijn werkelijk perfect. Afstanden, soort wegdek, hoogteprofiel, de zwaarte van de klimmen en adressen van bikeshops staan allemaal vermeld. Om de moeilijkheidsgraad aan te geven wordt hetzelfde systeem gehanteerd als bij het skiën. Blauw is licht, rood middel zwaar en zwart zwaar. Goede startpunten voor de routes zijn Lassing, Hollenstein en Lackenhof. In Lackenhof is een downhill parcours uitgezet (vier km lang 590 hoogtemeters). Beschermende kleding en een speciale downhill-bike zijn een must. Je kunt alles ter plaatse huren. Bike-wedstrijden Spitzhiatl-bikemarathon. De startplaats is Hollenstein. Informatie, www.noe.co.at/mbmost Weer/beste tijd Van mei tot oktober is de meest geschikte periode om te biken in het Mostviertel. Houd er in mei en oktober rekening mee dat het nog fris kan zijn en dat het weer in de bergen snel om kan slaan. Neem tijdens tochten in de bergen altijd regenkleding, warme kleding, voldoende drank en eten mee. Hoe er te komen Vanaf Heerlen. A4 naar Aken, over de Linksrheinische autobahn A61 naar Koblenz en Ludwigshafen. Daarna over de A6 via Heilbronn en Nürenberg de A3 naar Regensburg en Passau (grens Oostenrijk volgen). Richting Linz en Wenen over de A8. Bij de afslag Ybbs verlaat je de snelweg en rijdt over de N25 via Wiesenburg, Scheibss, Gamig en Gostling naar Lassing. In totaal 1030 km. Overnachtingen Bij de Tourismusregion Mostviertel kun je informatie opvragen. Zelf waren wij erg te spreken over Gasthof Fahrnberger, Lassing 19, A-3345 Göstling, tel 00-43-74847234. fax: 00-43-74847234-50. Dit gasthof beschikt over een (kleine) sauna, een natuurbad en het eten is er perfect. Camping: Aktiv camping Purgstall, A-3251 Purgstall/Erlauf. Tel: 00-43-74892015. Fax: 00-43-74892016. E-mail: [email protected]. Internet: http//www.art.at/camppu. Eten en drinken Er zijn veel kleine gasthofen waar u prima kunt eten. Ook voor vegetariërs is er in de meeste gasthofen voldoende keus. Voor een Mc Donalds en aanverwante bedrijven moet u naar Wenen. Wat is er verder te doen Andere sporten: heel veel wandelroutes. Ook voor het wandelen zijn speciale kaarten te koop bij de locale VVV's. Raften, canyoning en parapenten: Halve dag raften ongeveer € 60,-. Canyoning: Gasthof Mandl, Stixenlehen 48, A-3345 Göstling. Tel: 00-43-74842244. Fax: 00-43-74842938. E-mail: [email protected]. Internet:http//www.tiscover.com/rafting-mandl. Paardrijden: Begeleide tochten, Reiterhof Jagersberger, Sattel 4, 3343 Hollenstein. Tel/fax: 00-43-74455455. Strandbad Hollenstein: Een natuurzwembad in de rivier de Ybbs. Het zwembad ligt midden in het dorp. Erlebniswelt Mendlingtal: Een aangenaam openluchtmuseum annex wandelroute. Op interessante wijze maak je kennis met het werk en de levenswijze van de houtkappers uit de vorige eeuw. De kracht van het water waarmee de boomstammen werden vervoerd is het centrale thema. Eisenstrasse: Diverse heel oude smederijen zijn nog in gebruik en te bezichtigen. Wenen: Je kunt er op eigen gelegenheid heen gaan (ongeveer 150 km) of gebruik maken van georganiseerde dagtochten. |
MOSTVIERTEL
Biken onder invloed In mijn zoektocht naar de perfecte mountainbikebestemming is Oostenrijk tot nu toe een zwart gat. Het is een land waar ik (onterecht) vooroordelen over heb die mij ervan weerhouden erheen te gaan. Overgeorganiseerd, te degelijk, voor oude mensen, kortom te saai. Aan de andere kant is de overvloed aan bergen een trekpleister van formaat. Dit voor mij bijna magische gegeven laat mijn blik steeds weer gaan naar het land met de Alpenweiden. De mountainbike is in Oostenrijk al jaren in de ban. De meest schitterende bos- en bergwegen zijn voor bikers verboden terrein. Op de Vakantiebeurs in Utrecht trof ik een folder aan over mountainbikeroutes in het zuidoosten van Oostenrijk gelegen Mostviertel. De brochure beloofde 34 routes, meer dan 800 km en 20.000 hoogtemeters. Meer aanmoediging had ik niet nodig. Erheen! Gehucht Een dag rijden brengt ons in het Oostenrijkse Lassing. Een handvol huizen, een kerkje en onze gasthof vormen de ingrediënten van deze gemeenschap. Gelukkig knipperde ik niet met mijn ogen, want anders was ik al door het gehucht heen gereden. De centrale ligging maakt het dorp zeer geschikt voor onze mountainbikeverkenning. Geschiedenis De volgende ochtend ontmoet ik de 58-jarige Herbert Lebenholzer. Hij is de geestelijk vader van de routes in het Mostviertel. Herbert vertelt, met het enthousiasme van een 20-jarige, over de totstandkoming van 'zijn' mountainbikeroutes. De in Oostenrijk zeer sterke jagerslobby heeft de opmars van de mountainbike lang tegengehouden. Alles wat er in de natuur mis gaat is de schuld van de bikers. De geelgerande mestkever sterft uit, de schuld van de mountainbike. Zure regen tast de bomen aan, uiteraard ligt dat niet aan de uitlaatgassen, maar aan de stof die de discussie rond de mountainbike doet opwaaien. De jagers verliezen (gelukkig) de laatste jaren veel van hun steun onder de bevolking zodat de duizenden kilometers onverharde tracks beschikbaar leken te komen voor de mountainbikers. Het probleem van de aansprakelijkheid van de wegbeheerder gooide helaas nog roet in de bidon. Crashed er in Oostenrijk een biker over een grote steen, die op een pad is gevallen, dan kan de wegbeheerder aansprakelijk worden gesteld. De OBF (zeg maar Staatsbosbeheer) zorgt voor het onderhoud en beheer van de boswegen (forststrassen) en is de aansprakelijke partij. Om de aansprakelijkheid te dekken wil de OBF geld zien, en niet weinig. Genoeg over de geschiedenis, biken! Tälertour Als warming up heeft Herbert op deze eerste dag gekozen voor de 'slechts' 20 km lange Tälertour (dalenroute). De start ligt midden in het dorpje Hollenstein. Een groot bord geeft uitgebreide informatie over de routes die van hieruit starten. We bekijken het hoogteprofiel, het aantal hoogtemeters, hoeveel kilometers asfalt of schotter en meer relevante informatie. Anders dan de naam doet vermoeden gaat de tocht niet door dalen, maar krijgen we tijdens het fietsen uitzicht op een drietal verschillende dalen. De route heeft één klim van 530 hoogtemeters. We fietsen het dorp uit en binnen een halve kilometer laten we de bewoonde wereld achter ons. Relaxed rij ik de eerste drie kilometer over de asfaltweg waarvan het stijgingspercentage de omschrijving 'vals plat' verdient. Dan draaien we een bospad op en begint de weg serieus te klimmen. Als de weg weer wat afvlakt vallen de eerste in bloei staande fruitbomen op. De zachte tinten en de zoete geur van de in grote getale aanwezige appel- en perenbomen geven een echt voorjaarsgevoel. Aan deze bomen dankt het gebied haar naam. Van de oogst maken de bewoners een smaakvolle zacht mousserende wijn met een zeer laag alcoholpercentage. Deze wijn heet Most en is het meest kenmerkende product van deze streek. Metamorfose Al na een paar honderd hoogtemeters krijg ik uitzicht op het eerste van de drie beloofde dalen. Groene velden, bossen, boerderijen en kerkjes met daaromheen kleine dorpjes liggen tegen de helling van de Köningsberg (1409 m) geplakt. Het glooiende, bijna lieflijke karakter van de helling verdoezelt het ruim 900 m hoogteverschil. Ik geniet enkele minuten van het uitzicht en bike dan verder. Het hoogste punt van de route is nog enkele kilometers verwijderd. De weg maakt enkele draaien en wringt zich het volgende dal binnen. De wereld om ons heen verandert onmiddellijk. De glooiende hellingen maken plaats voor steil aflopende rotspartijen. Van enige bebouwing is hier totaal geen sprake. Als bij toeval ook de zon achter een dik pak donkere wolken verdwijnt maakt het lieflijke karakter plaats voor ruig en woest. Fascinerend is het en ik vind het eigenlijk jammer als we het hoogste punt van onze tocht bereiken. Trappen hoeven we vanaf hier niet meer. De brede schotterpaden laten in eerste instantie forse snelheden toe. Een routepijl dwingt ons echter om een veel smaller en steiler pad in te rijden. Grove kiezel en flinke stenen vormen de verharding van dit pad. Hoewel niet extreem moeilijk wordt mijn bikebeheersing voor het eerst getest. Zonder risico's te nemen daal ik verder af. De rotswanden komen op mij af. Dat komt niet door een overdosis Most, maar omdat ik inmiddels in een smalle kloof fiets. Een smal beekje dat het regen- en smeltwater afvoert begeleidt onze downhill. Als de eerste huizen opdoemen begrijp ik dat onze tocht haar einde nadert. Terug in Hollenstein is het tijd voor de lunch. Uiteraard maak ik daarbij voor het eerst kennis met een verfrissend glas Most. Lekker! Geen zon Na een autotocht van ongeveer 30 kilometer komen we de volgende ochtend aan in het wintersportplaatsje Lackenhof. Het skiseizoen is afgelopen en het dorpje ligt er uitgestorven bij. Vandaag ligt er een 50 kilometer lange dagtocht op onze noppenbanden te wachten. De trip is een combinatie van enkele bestaande en niet bestaande routes en telt ruim 1500 hoogtemeters. Hoewel het niet koud is laat de zon ons vandaag in de steek. Bij het startpunt staat één van de inmiddels bekende borden boordevol informatie over de route. Marsmannetjes Technisch is de route niet al te moeilijk. Afwisselend is hij wel. Klimmen en afdalingen met extreem wisselende stijgingspercentages wisselen elkaar af. Ik geniet van de mooie uitzichten op besneeuwde bergtoppen van de 'Vooralpen'. Na 30 kilometer pauzeren we in een berghut en nuttigen een Oostenrijkse lunch. We beginnen met Bärenlochsoep. Hét ingrediënt voor deze lekkernij is een kruid dat alleen in het voorjaar groeit. De smaak lijkt op combinatie van knoflook met lenteui. Aan de fel groene kleur moet ik een beetje wennen. Het lijkt op een bord gemalen marsmannetjes. De asperges die als hoofdgerecht op het menu staan zijn erg lekker. Duimdik en krachtig van smaak. Onze gids drinkt enkele stevige glazen Most. Zelf hou ik het bij appelsap. Bijna zou ik vergeten dat we nog aan 'de klus van de dag' moeten beginnen. De track die langs de flanken van de Ötscher loopt is het sluitstuk van de dag. Een klim van tien lastige kilometers brengt ons dicht bij de top van deze hoogste berg van het Mostviertel (1893 m). Het grootste deel maakt geen deel uit van uitgezette routes. Dat is geen probleem omdat de meeste landeigenaren geen bezwaar hebben tegen het incidenteel gebruik van hun forstwegen. Overdosis Na de overvloedige maaltijd stap ik weer op mijn fiets en rij rustig aan. Onze gids sprint overdreven vrolijk de berg op en verdwijnt uit mijn gezichtsveld. Volgens mij is de overdosis Most niet naar zijn hoofd gestegen, maar als een soort EPO naar zijn benen afgedaald. Bijna bij het hoogste punt van de track tref ik onze gids weer aan. Het pad is namelijk geblokkeerd door een lawine. Een enorme massa van ijs, rotsblokken en ontwortelde bomen vormen een hindernis van formaat. Met enige inspanning en vooral voorzichtig klauteren we over deze hindernis. Op veilige afstand slaat een gems onze onhandige bewegingen gade. Als we de hindernis bedwongen hebben kan hij het niet meer aanzien en vlucht weg. Als ik bijna op het hoogste punt ben begint het te regenen. Ik haal de regenjas uit mijn rugzak. Halverwege de afdaling stopt de regen, maar drijfnat ben ik toch. Voorzichtig glibber ik de berg af. Als ik me bij mijn onze auto in de droge kleren hijs heb ik een tevreden gevoel. Het was ondanks het sombere weer een schitterende dag. Most-biking Mijn eerste kennismaking met mountainbiken in Oostenrijk was meer dan positief. Mooie, afwisselende en bovenal perfect uitgepijlde routes. Het landschap is afwisselend, de lucht opvallend schoon, het eten heerlijk en er is een uitgebreide keus aan accommodaties. In het Mostviertel staan niet de heel hoge bergen die verderop in de Alpen staan. Dat heeft diverse voordelen. Het bikeseizoen is er veel langer en de keuze in befietsbare dagtrips is vele malen groter. Toch is om echt van het biken te genieten een redelijke conditie nodig. Ik onderschrijf de kreet uit een wervingsfolder: ‘biking, more-biking Most-biking’. |