|
TRANS GERMANY DEEL ITekst en foto’s: Ronald Jacobs
Na de TransAlp, TransRockies, Cape Epic en nog meer Trans-weet-ik-veels, ziet de TransGermany dit jaar het levenslicht. Een race van acht dagen waarin we 837 kilometer en 18.313 hoogtemeters lang onze noppenbanden blootstellen aan de elementen in zeven Duitse middelgebergtes. 506 stoere bikers en 85 dito medewerkers startten op zaterdagmorgen 9 juni in het Duitse stadje St. Wendel, vlak bij de Franse grens. Acht dagen later eindigt het avontuur in Oberwiesenthal bijna in Tsjechië. Over de kwaliteit van de organisatie maken we ons geen zorgen, die heeft de afgelopen tien jaren zijn sporen verdiend met het organiseren van succesvolle TransAlp Challange. We verkeren in een internationaal gezelschap. Maar liefst 26 nationaliteiten nemen deel waaronder drie teams op een tandem en één Amerikaans team rijdend op singlespeed bikes. Deze Yankees moet het dus doen met maar één versnelling. Gezien het zeer geaccidenteerde terrein zijn daar maar twee woorden voor: Vet Cool! TransGermany camp Omdat dat geen watjes zijn boeken wij, mijn collega Gerard de Bruijn en ik, een verblijf in het ‘TransGermany camp’. Dat betekent overnachten in sporthallen en scholen en soms letterlijk een koude douche na een dag biken vol Spartaanse ontberingen. Door de jaren heen maken steeds minder deelnemers gebruik van deze mogelijkheid en het aantal teams dat voor een hotelaccommodatie of luxe camper kiest, groeit gestaag. Welcome to the club! Bij het inschrijven krijgen alle deelnemers een tas met een TransGermany-logo en startnummer. In die tas proppen we afgezien van toilet- en fietsspullen voor een hele week, ook nog een slaapmatje en een slaapzak. De organisatie brengt de tassen dagelijks naar het volgende camp. Sterker nog, hij staat klaar op de slaapplek. Prima geregeld! Dag 1 St. Wendel – Neustadt a.d. Weinstrasse 123 km, 2.753 hoogtemeters, hoogste punt 490 meter De eerste dag staan we om 10.00 uur aan de start. Uit de geluidsinstallatie galmt oorverdovend ‘Highway to Hell’ van rockgroep AC/DC. Je moet er van houden, maar het overstemt in ieder geval de zenuwen. Het halve dorp is uitgelopen om de mountainbikers op weg te sturen. Het startschot knalt! Als een stel losgeslagen wilde paarden suist het peloton er vandoor. Onbegrijpelijk. Afstand en hoogtemeters vragen eerder om een behoudende aanpak. Het warme, drukkende weer gaat nog heel wat bikers extra pijnigen. Aan de verzorging ligt het allemaal niet, want onderweg zijn vandaag maar liefst vier uitstekend ingerichte verzorgingsposten. Vooral in het begin valt de rit landschappelijk gezien wat tegen. De route is flink geaccidenteerd, maar panorama’s zijn er amper. Liefhebbers van brede boswegen hebben niets te klagen. Eenmaal in het natuurgebied Pfälzerwald verandert de route. Een kilometer of twintig cruisen we over aantrekkelijke singletrails. Zowel omhoog als omlaag. Afwisselend technisch eenvoudig en lastig. Vooral de afsluitende technische singletrail met scherpe haarspeldbochten vol rotsen en drops, hakt er stevig in. De bochten zijn voor maar één procent van de deelnemers rijdbaar. Vermoeidheid doet de concentratie bij menigeen afnemen, met als gevolg een paar stevige valpartijen. We vinden het niet vervelend om de finishlijn te passeren. Daar is goed voor ons gezorgd. Er staan broodjes, drankjes, gebak en nog veel meer klaar, en zo veel als we willen. De stalen rossen krijgen een sproeibeurt met de gereedstaande hogedrukreinigers en overnachten in de bewaakte fietsenstalling. Na de douche genieten we van een welverdiende cappuccino op een terras en sukkelen daarna naar de pasta party. Ook hier weer ‘de hoorn des overvloeds’. Pasta en salades in diverse soorten en maten en onbeperkt gebak als nagerecht. De locale toeristenorganisaties verzorgen de ontbijten en diners. Dat betekent dat de kwaliteit in de loop van de week een beetje wisselt, maar over de totale race genomen zijn wij dik tevreden. Een compliment is op zijn plaats! Als we bij routebaas Uli Stanciu informeren geeft hij uitleg over de stevige lengte van de route van vandaag. Geheel onverwacht moest een stuk beschermd natuurgebied worden omzeild. Dat is tevens de reden van de in onze ogen wat saaie stukken landschap. Uli glimacht en belooft ons nog heel veel afwisselende trails. |