INFORMATIE BESTEMMING
Algemeen In het Wienerwald zijn geen echte bergen, wel flinke heuvels. Voor de bergen moet je in het nabij gelegen Mostviertel (zie MTB plus no. 51), of de Alpen zijn. Toch kun je in de heuvels stevig mountainbiken. Het is eigenlijk Zuid-Limburg of Ardennen x’treem. Bij de locale VVV’s is het boekje Rad- und Wanderkarte Wienerwald verkrijgbaar. Dit handzame boekje is vooral geschikt voor bikers die op eigen gelegenheid het Wienerwald willen leren kennen. In het Wienerwald liggen veel dorpjes en gehuchten. Restaurants en gasthofen zijn er volop. Ondanks de onmiddellijke nabijheid van Wenen is de sfeer heerlijk relaxt. Belangrijke adressen Oostenrijks Toeristenbureau, Postbus 94285, 1090 GG Amsterdam. tel: 020-4684793. E-mail: [email protected] Tourismusregion Wienerwald, Hauptplatz 11, A-3002 Purkersdorf, tel: 00-43-223162176, fax: 00-43-223165510. E-mail: [email protected]. Internet: http://www.tiscover.com/mostviertel. Belgische ambassade, Parkring 12, Wenen, tel: 520188. Nederlandse ambassade, Untere Donaustrasse 13, tel: 248587. Weer/beste tijd Van mei tot oktober is de meest geschikte periode om te biken in het Wienerwald. Houd er in mei en oktober rekening mee dat het weer wat wisselvallig kan zijn Hoe er te komen Vanaf Heerlen. A4 naar Aken, over de Linksrheinische autobahn A61 naar Koblenz en Ludwigshafen. Daarna over de A6 via Heilbronn en Nürenberg de A3 naar Regensburg en Passau (grens Oostenrijk volgen). Richting Linz en Wenen over de A8 en de A1. Ongeveer 30 km voor Wenen neem je de afslag Altenbach en rijd je door het Laabental naar Laaben (8 km). In totaal 990 km. Overnachtingen Bij de Tourismusregion Wienerwald kun je informatie opvragen. Zelf waren wij erg te spreken over Hotel Laabnerhof, A-3053 Laaben 32, tel 00-43-277483550. fax: 00-43-277483540. E-mail: [email protected], Internet: members.aon.at/laabnerhof. Dit hotel beschikt over een perfecte Oostenrijks/Italiaanse keuken (ook voor vegetariërs). Twee van de uitgepijlde tochten starten nagenoeg voor de deur bij dit hotel. Er zijn ook heel veel campings in het Wienerwald. Bij het Toeristenbureau kun je een heel uitgebreide campingkaart krijgen met daarop adressen en telefoonnummers van campings in Oostenrijk. Eten en drinken Er zijn veel kleine gasthofen waar je prima kunt eten. Voor vegetariërs is de keus soms wat beperkt. Voor een Mc Donalds en aanverwante bedrijven moet u naar Wenen. Wat is er verder te doen § Uiteraard is een bezoek brengen aan het nabij gelegen Wenen een must. Voor meer informatie verwijs ik graag naar een van de vele boeken die over de stad Wenen zijn verschenen. § Voor disco’s en ander avondvertier hoef je niet naar Wenen. Het nachtleven stelt niet veel voor. § Heel Niederösterreich is een echt wijngebied. Voor de wijnliefhebbers zijn de ‘Heuriger’ een aanrader. De wijnboeren verwerken de druiven zelf tot jonge landwijn (Heurige) die ze vanuit hun eigen huizen en tuinen verkopen. Zie je een bosje dennentakken als uithangbord dan weet je dat de wijn te koop is. § Er zijn diverse wandelroutes uitgezet. Een speciaal kaartje is te verkrijgen bij het Gemeindeambt in Laaben en bij de locale VVV. |
WIENERWALD
Niet alleen voor Sisi’s We rijden al 250 kilometer door Oostenrijk in de richting van het Wienerwald. Het verbaast ons dat we nog geen ‘echte’ bergen zien. Het landschap wordt beheerst door de brede strook asfalt waarover wij in de richting van Wenen zoeven. Eerlijk gezegd is deze eerste indruk teleurstellend. Gelukkig verandert de omgeving plotseling als we het Laabendal inrijden. Na enkele kilometers rijden we tussen stevige heuvels, schilderachtige dorpjes, weelderige bossen en heel veel onverharde paden. Geen twijfels De volgende ochtend zitten we, in een gemoedelijk hotel in het kleine dorpje Laaben, aan een prima ontbijt. Stipt om 09.00 uur staat onze gids Reinhard klaar. Er schijnt een aangenaam voorjaarszonnetje en we vertrekken in korte broek. We fietsen het recht tegenover het hotel gelegen houten bruggetje over. Auto’s zijn gelukkig meteen uit het straatbeeld verdwenen. Het smalle, niet al te steil stijgende, asfalt verandert al snel in een onverhard bospad. Na iedere bocht verwacht ik boven te zijn. Als ik me een keer of tien heb vergist, naderen we eindelijk de top. De hoogtemeter op mijn bike geeft aan dat we zo’n 400 meter zijn geklommen. Pas als ik vanuit het bos een ‘alpenweide’ oprijd geloof ik mijn meter. Het omringende landschap ligt diep onder ons. Het uitzicht is subliem. De voor agrariërs bestemde weggetjes en paden liggen uitdagend tegen de heuvels geplakt. Het uitzicht verdrijft mijn laatste restje twijfel. We zijn hier in een heerlijk mountainbikegebied beland, en wij gaan de uitdaging aan! Koninklijk Groene weiden en velden vol paardebloemen bedekken de glooiende heuvels. Het verbaast me niet dat het Wienerwald hét favoriete wandelgebied was van keizerin Elisabeth van Oostenrijk. In de volksmond is de keizerin beter bekend als Sisi. Haar geromantiseerde levensloop is bekend uit vele boeken en films. In de jaren aan het einde van de negentiende eeuw, heeft Sisi vele lange wandelingen door dit gebied gemaakt. Afstanden van soms meer dan dertig kilometer brachten haar bedienden tot wanhoop en uitputting. Dat de keizerin over een goede conditie en dito doorzettingsvermogen beschikte staat daarmee vast. De veelvuldig in het engels gebruikte laatdunkende uitdrukking Sisi (watje) is dus geheel onterecht. Volgens mij zou zo’n kanjer in onze tijd zeker voor de mountainbike kiezen. En wie had de mountainbike dan zo lang uit Oostenrijk kunnen weren? Een Bauer met kiespijn Een korte, maar snelle afdaling over een met witte split verhard schotterpad, brengt ons naar de voet van de volgende klim. Het brede onverharde bospad, dat men hier forstweg noemt, is ondanks de stijging gemakkelijk te berijden. Een heel andere story is de afdaling. De eerste blik op de track toont een niet al te steil naar benedenlopend pad. De ingrediënten; smal, rotsbodem, dikke boomwortels en her en der een onder een laag bladeren verstopte modderpoel. Het is een single track van het zuiverste water. Geconcentreerd stuur ik achter Reinhard aan. Hij kent het pad en rijdt behendig om- over- en langs de natuurlijke hindernissen. Dan zakt zijn voorwiel in één van de verborgen modderpoelen. Een niet meegevende steen zorgt voor de maximaal haalbare remvertraging. Die kracht katapulteert Reinhard met een boog over zijn stuur. Met een afzichtelijke salto landt hij op de grond. Gelukkig veert onze gids weer onbeschadigd op. Hij ziet er uit als een overwerkte modderworstelaar. Alsof er niets is gebeurd grijpt hij zijn bike en daalt verder af. Slechts zo’n 100 meter verder herhaalt het tafereel zich. Met enig leedvermaak vraag ik of hij gevallen is of dat alle Oostenrijkers zo afstappen. Reinhard lacht als een ‘bauer’ met kiespijn en daalt aanzienlijk voorzichtiger verder af. Schöpfl Een ‘gasthaus’ met een aanlokkelijk terras ligt aan het einde van de afdaling op ons te wachten. Op advies van Reinhard bestel ik een apfelsaft gesprtizt. In de Oostenrijkse mountainbike scene is dat dé drank. De gezonde mix uit appelsap en sodawater is inderdaad heerlijk. Voor de komende week is dit onze pauze-drank. Als we zijn uitgerust ligt de beklimming van de Schöpfl voor onze noppenbanden. Met 893 meter is het de hoogste ‘berg’ in het Wienerwald. Er voeren diverse paden naar de top. Wij kiezen voor de ‘hardcore’ beklimming. Die route is geplaveid met smalle steile paden waar geen einde aan lijkt te komen. Enkele malen moet ik van mijn fiets omdat mijn voorwiel onbedoeld het luchtruim kiest. Slechts met de grootste moeite lukt het me om daarna weer verder te biken. Als ik eindelijk op de top sta geniet ik van het panorama. Voor mij liggen de lagere heuvels uit de directe omgeving. Daarachter zie ik de hoge bergen van de vooralpen. Over een niet al te moeilijke afdaling scheuren we terug naar onze startplaats Laaben. Tot mijn verbazing geeft mijn computer aan dat we ‘slechts’ 39 kilometer hebben gefietst. Gezien de inspanning die ik heb moeten leveren had ik veel meer kilometers verwacht. Bikeroutes Inmiddels zijn er in het Wienerwald 39 mountainbikeroutes uitgezet. De routes variëren in lengte van negen tot 45 kilometer (met 1020 hoogtemeters). Nagenoeg alle routes sluiten op elkaar aan. Op die manier is een doorlopend netwerk van 900 km mountainbikeroutes ontstaan. Het totaal aantal hoogtemeters bedraagt maar liefst 20.000. Op 78 ‘startplaatsen’ zijn borden geplaatst. Deze borden geven perfecte informatie. Afstanden, soort wegdek, hoogteprofiel en de zwaarte van de klimmen staan hierop vermeld. Om de moeilijkheidsgraad van de tracks aan te geven wordt hetzelfde systeem gehanteerd als bij het skiën. Blauw is licht, rood middel zwaar en zwart zwaar. Ook zijn de routes in drie categorieën ingedeeld. Familie (7), fun (18) en power (14). De powerroutes zijn behoorlijk pittig. Niet alleen door het aantal hoogtemeters, maar ook door de gekozen paden met lastige singletrails. Op die tracks kunnen zelfs trialfanaten helemaal uit hun bol gaan. |