VulkanBike-trailpark
in Duitsland
In de Duitse Vulkaaneifel slingeren spectaculaire mountainbike trails in een bergachtig landschap en rollen noppenbanden knisperend over lavarotsen. Op zoek naar een lang weekend lekker rossen met de mountainbike ontdekken we op internet het VulkanBike-trailpark. In de geaccidenteerde Vulkaaneifel zijn trails, paden en oude Romeinse wegen met elkaar verbonden tot een mtb-netwerk van ruim 750 km met 17.500 hoogtemeters. Het systeem werkt zoals de fietsrouteknooppunten in Nederland en België, alleen dan aangepast voor de mountainbike. Op de knooppunten staan duidelijke rechthoekige bordjes met daarop richting en afstand naar het volgende knooppunt. De kleur van de pijl geeft de zwaarte aan. Blauw betekent makkie, rood een stuk pittiger en zwart lastig. De kleur wordt bepaald door een combinatie van afstand, lengte en steilheid van de klim of technische moeilijkheid. Voorbereiding Een tocht voorbereiden gaat eenvoudig via de website www.vulkanbike.de. Door de verschillende knooppunten met elkaar te verbinden knutsel je naar eigen voorkeur een route in elkaar. Het computerprogramma geeft keurig de afstand, het hoogteprofiel, een indicatie van de zwaarte en een GPS-download. De koppeling met Google Earth levert mooie overzichtskaarten op. Voor wie niet zelf wil 'prutsen' is er al een aantal routes voorbereid. Voor on the trail is het handig en verstandig om de speciale routekaarten mee te nemen. Deze uitstekende kaarten kosten € 8,- per set en hebben de een schaal van 1:35.000. Behalve de knooppunten vind je op de kaarten ook alle andere paden, wegen, dorpjes, hoogtelijnen en nuttige informatie. Daun - Lieserpad Na de virtuele verkenning is het tijd voor het echte werk. De route die wij Daun – Lieserpad dopen, zit in ons GPS-apparaat. Onderweg kijken we ook naar de richtingpijlen om te zien of het ook zonder GPS kan. De knooppuntborden zijn heel duidelijk. De tussenliggende richtingpijlen zijn verschillend en de variatie is vrij groot. Over het algemeen is er een afbeelding van een groene mountainbiker groot op de bomen gespoten. Soms zitten er kleine stickers op het straatmeubilair. Het blijft een beetje opletten, maar met alleen de routeborden en pijlen zul je niet veel problemen hebben om de routes te vinden. Wat meteen opvalt is dat de Vulkaaneifel lekker leeg is, mensen komen we amper tegen. De natuur is uitbundig. Heel veel schitterende dichte loof- en naaldbossen, mooie meren, ruige rotspartijen, nauwe kloven en prachtige panorama’s. Als extra bonus is er met enige regelmaat een ontmoeting met een reeënfamilie of scheren er wat roofvogels over. De trails zijn de moeite waard. Een afwisseling van brede paden langs kabbelende beekjes, over rotsachtig gesteente en smalle landbouw asfaltwegen. Wat totaal ontbreekt zijn vlakke wegen. Het gaat altijd omhoog of omlaag met als gevolg veel druk op de kuiten en af en toe piepende longblaasjes. Het aantal hoogtemeters loopt dan ook behoorlijk snel op. Kôulshore trail-techniek-parcours Bij het dorpje Üdersdorf-Tritscheid stuiten we op het Kôulshore trail-techniek-parcours. Dit kleine gratis toegankelijke bikepark is door en voor mountainbikers gebouwd. De naam is een samentrekking van het woord kôul en shore. Kôul betekent in het Eifeler dialect lavagroeve. Shore komt van de bekende Canadese northshore hindernissen. Ze bestaan uit smalle houten planken waarmee je op de meest onmogelijke plaatsen mountainbike parcoursen kunt aanleggen. Dit bikepark is bedoeld om te trainen, ervaring op te doen en een boel lol te hebben. Er liggen fietstechnische uitdagingen waar menig biker zijn tandwielen op stuk zal bijten. Wij hebben er in ieder geval een uurtje lol. Terug op de trail volgen we voor een deel het Lieserpad dat is vernoemd naar de gelijknamige rivier. Wie denkt dat het volgen van de rivier betekent dat er niet veel geklommen wordt, vergist zich enorm. Zo af en toe fietsen we vlak langs het water, maar even later glinstert het water meer dan honderd meter onder ons. Met name vlak voor het stadje Manderscheid is het pad best spectaculair met een links van de trail een diepe kloof terwijl het rotsachtige pad bestaat uit ongelijke gladde rotsen. Op zaterdag en zondag bij mooi weer, kun je dit pad beter mijden, het is er dan best druk met wandelaars. Burcht van Manderscheid Wat vooral opvalt is dat de mountainbikeroutes grotendeels over onverharde wegen gaan. Het aandeel asfalt is erg klein. En als er dan toch asfalt ligt, dan volgt de route vooral de één tractor brede wegen. Ook het percentage singletrails is best behoorlijk. Her en der zijn er behoorlijk technische stukken ingebouwd en het stijgingspercentage is vaak stevig. Nee, de weg van de minste weerstand is door de bouwers van het uitgebreide netwerk niet gekozen. Zelfs de meest verwende crosscountrybiker hoeft niet te klagen. Eén van de echt lastige technische singletrails gaat naar de historische burcht van Manderscheid. Feitelijk zijn het er zelfs twee burchten, een onderste en een bovenste burcht. Het diep uitgesleten Lieserdal vormt de natuurlijk scheiding. De keurvorsten van Trier en de graven van Manderscheid hebben hier heel wat gevochten. Nu liggen de ruïnes er stilletjes bij. Behalve in de maand augustus want dan worden er ridderspelen gehouden en herleven oude tijden. Ook gewone stervelingen kunnen de burcht bezoeken. Je moet dan wel twee euro meebrengen. |