INFORMATIE BESTEMMING
Belangrijke adressen Italiaans verkeersbureau in Nederland, Stadhouderskade 6, 1054 Amsterdam. Tel: 020-6168244, fax: 020-6188515. Italiaans verkeersbureau in België, Louizalan 176, 1050 Brussel. Tel: 02-6471741 VVV Riva del Garda: Azienda promozione turistica del Garda, Giardini di Porta Orientale 8, 38066 Riva del Garda (Trentino). Tel: 00-39-0464554444. Fax: 00-39-0464520308. E-mail: [email protected]. Internet: http://www.garda.com. VVV Arco: Viale delle Palme 1, 38062 Arco (Trentino). Tel: 00-39-0464532255, fax: 00-39-0464532353 VVV Torbole: Via Lungolago Vernoa 19, 38069 Torbole (Trentino). Tel: 00-39-0464505177,fax: 00-39-0464505643 Bikeroutes Bij de locale VVV’s kun je een gratis kaart en een boekje krijgen waarop mountainbike- en wandelroutes staan. Vooral de kaart is niet erg duidelijk zodat je snel verkeerd rijdt. In de omgeving van Riva is het aandeel asfalt in de routes, naar mijn mening veel te groot. Weer/beste tijd De enorme wateroppervlakte van het Gardameer zorgt ervoor dat de wintermaanden niet zo koud zijn. Het aantal dagen met vorst is zeer beperkt (minder dan 30). De meeste regen valt in het voorjaar en de herfst. Tot in mei komen hevige stortbuien voor. In de zomer zorgt een over het meer waaiende wind voor de noodzakelijke verkoeling. Door de combinatie met de lage luchtvochtigheid is de warmte nooit drukkend. Het hoogseizoen bestrijkt de maanden juli en augustus. De drukte en de prijzen bereiken dan hun hoogtepunt. De verhouding tussen prijs en kwaliteit is dan, naar mijn mening, absoluut uit balans. De beste tijd voor bikers is het voor- en najaar. Het voorjaar start half april en loopt tot eind juni. Het naseizoen begint in september en eindigt midden oktober. Bandenkeuze Een goede XC-band of een semislick voldoen bij droog weer prima. Diegene die snoeihard wil afdalen doet er goed aan om een brede noppenband te monteren. Lekrijden is op de grove rotsbodem anders onvermijdelijk. Georganiseerde tochten en fietshuur Op heel veel plaatsen worden bikes verhuurd. Voor een goede bike met voorvering betaal je ongeveer ƒ 175,- per week. Een goede full-suspension kost ongeveer ƒ250,- per week. Vijf tochten van ongeveer drie uur kosten ƒ 185,-. Informatie bij 3S Bike, Via Matteotti 25b, I-38069 Torbole. Tel: 0039-0464506077, fax: 0039-0464506078. Centro Cicli, Via le Canella 14, Riva del Garda. Tel. en fax.: 00-39-0464551830. Ugo bike, Via Passirone 7, Arco. Tel. en fax. 00-39-0464521189. Hoe er te komen · Met de auto: Vanaf Heerlen rijd je over de A4 naar Keulen en over de A61 naar Koblenz en Ludwigshafen. Bij Autobahndreieck Hockenheim brengt de A6 je naar Karlsruhe. De A8 zorgt via Stuttgart voor de verbinding met München. Na de A99 (de ringbaan rond München) rij je over de A8/A12 Oostenrijk binnen. Bij Innsbruck ga je over de Brenner-autobaan (tol) naar Italië. Na Brixen, Bolzano en Trento neem je de afslag Rovereto zuid. Over de N240 gaat de reis verder naar Riva del Garda. De totale afstand bedraagt ongeveer 1130 km. Voor Oostenrijk moet je een autobaanvignet hebben. De vignetten zijn te koop bij de ANWB of aan de grens. · Met de bus: Diverse busmaatschappijen onderhouden lijndiensten naar het nabij gelegen Gardameer. Informatie daarover kun je krijgen via reisbureaus. · Met de trein: Er rijden treinen vanaf Brussel en Amsterdam naar Rovereto (ongeveer 17,5 uur). Vanaf Rovereto moet je met de bus naar Riva. Er gaat ook een auto-slaaptrein naar Milaan. Voor verdere informatie moet je bij de Nederlandse- of Belgische spoorwegen zijn. Overnachtingen Op aanvraag krijg je bij de locale VVV’s veel informatie over alle mogelijke hotels, appartementen en pensions. Campings zijn in verhouding vrij duur. Wij sliepen net buiten het centrum in hotel Luise***. Het hotel heeft een afsluitbare fietsenkelder (videobewaking) met gereedschap. Het ontbijtbuffet was behoorlijk uitgebreid. Tel: 00-39-0464552796 E-mail: [email protected]. Internet: www.rivadelgarda.com. Eten en drinken Cafés, pizzeria’s en restaurants zijn er in overvloed. Zoals bekend is Italië het land van de pastas, dus aan koolhydraatrijke maaltijden geen gebrek. Een tip, goed eten voor weinig geld: Birreria Spaten, Via Maffei 7,(in het centrum van) Riva del Garda Wat is er verder te doen Andere sporten: § Heel veel uitgezette wandelroutes. Informatie over de verschillende tochten krijg je bij de VVV’s. Wandelkaarten worden gratis verstrekt. De uitgezette wandelroutes zijn over het algemeen heel goed bewegwijzerd. § Zeilen, surfen en kanoën zijn populaire bezigheden op het Gardameer. § Canyoning: Flipper, Via Matteotti 22, Torbole. Tel:00-39-0464505072, fax: 00-39-0464505647 E-mail: [email protected]. Internet: www.garda.com/flipper/ § Free-Climbing in Arco en het dorpje Dro informatie via locale VVV 00-39 -0464504313 Burchten: In Riva, Arco, Drena, Tenno en Penede zijn burchten uit de middeleeuwen te bewonderen. De meeste liggen boven op een steile rots, dus aan een pittige klim ontkom je niet. |
RIVA DEL GARDA
Tekst en foto’s: ronald en ingrid Jacobs Het diepblauwe Italiaanse Gardameer lacht ons vriendelijk toe. De eerste indruk maakt mijn hooggespannen verwachtingen waar. De omringende bergen, steil uit het meer oprijzend, ogen bike gereed. Deze omgeving doet mij denken aan een fjord in Noorwegen. Zo’n 12 uur geleden stapten we in Nederland in de auto. Het weer in deze eerste week van mei is gewoonweg slecht: nat, guur en koud. Nu zitten we op een terras te kijken naar de zon die langzaam achter de bergen verdwijnt. Ondertussen genieten we van een dampende pizza. Uiteraard fruiti di mare. Locatie: het centrum van Riva del Garda. Escorte Na een nacht vol bikersdromen staan we al vroeg bij de locale VVV. De vriendelijke mevrouw achter de balie geeft ons een kaart met daarop elf mountainbiketochten. Ook ontvangen we een boekje waarin negen tochten staan beschreven. Deze informatie lijkt ruim voldoende. Afstanden, hoogtemeters en moeilijkheidsgraad staan overzichtelijk vermeld. Lets go! Het startpunt van onze tocht ligt in het drie kilometer naar het oosten gelegen dorpje Torbole. Het zonnetje schijnt en het ontspannen ritje over de lommerrijke boulevard is geen straf. Onderweg komt ons een colonne zeer jeugdige bikers tegemoet. De politieman die het peloton escorteert moedigt ze vanaf zijn scooter aan. Dit mist zijn uitwerking niet, met maximale inzet wordt een houten bruggetje beklommen. Als we de rijbaan op moeten is het gedaan met het plezier. Er rijden té veel auto’s, té hard en over een té smalle weg. We zijn blij als we heelhuids in Torbole aankomen. Asfalt Het startpunt van onze route is snel gevonden en vol goede moed beginnen we aan de eerste klim. Riva ligt op een hoogte van 70 meter. Om op de top te komen moeten we naar bijna 1500 meter. We hebben onszelf op deze eerste dag een rustige tocht beloofd, maar daar lijkt niet veel van terecht te komen. De weg stijgt fors en zeer onregelmatig. Een echt lekker ritme krijg ik niet te pakken. Volgens mijn hoogtemeter loopt het gemiddelde stijgingspercentage tegen de acht procent. Na ruim zeven kilometer klimmen fietsen we nog steeds op asfalt. Volgens de kaart hadden we al enige tijd over een onverharde track moeten biken. Zijn we verkeerd gereden? Het antwoord is nrrn,en dat heeft een vermogen gekost. De vooruitgang heeft toegeslagen en het onverharde pad heeft plaatsgemaakt voor een hagelnieuwe strook asfalt. Ik vraag me af waarom deze weg isaangelegd. Waarschijnlijk niet voor de twee auto’s die ons het laatste half uur voorbij gereden zijn. Nog niet gaar! Af en toe heb ik tussen de bomen door een schitterend uitzicht over het Gardameer. We naderen de top nog niet, maar het middaguur wel. De zon schijnt onbarmhartig op onze bleke huid. Gelukkig heb ik mijzelf voorzien van een fikse lading zonnebrandmiddel. Als we in de buurt van de top komen zie ik een eenzame mountainbike tegen een groot rotsblok staan. Gezien de kwaliteit van het vehikel kan ik me voorstellen dat de eigenaar zich, in een vlaag van wanhoop, van de rotsen heeft gestort. De waarheid blijkt minder dramatisch. Een jonge mountainbikester ligt boven op het rotsblok te zonnen. Aan haar gebronste lichaam te zien ligt ze hier al een tijdje. Twintig minuten later staan we op het hoogste punt. Helaas is er door de vele bomen geen uitzicht over het diep beneden ons liggende meer. Zoals we onszelf hebben beloofd keren we op de top om. In vliegende vaart scheuren we over het zoevende asfalt terug naar het centrum van Torbole. De bikster is vermoedelijk nog niet gaar, want als wij voorbij razen ligt nog steeds te bakken. Duits mekka Op het centrale plein staan tientallen mountainbikes. De massaal aanwezige fietsenrekken zijn allemaal vol. Ook tegen de gevels van de schilderachtige pandjes staan, bijna achteloos, dure fully’s geparkeerd. Het merendeel van de rijwielen staat te glimmen in de zon. Tot mijn verbazing is op die bikes geen stofje te bekennen. Zijn deze bikes wel van de verharde weg geweest? De terrasjes zijn bevolkt met in de nieuwste bike-outfit gestoken fietsers. In het uurtje dat wij op een terras zitten paraderen groepjes bikers drie á vier keer voorbij. De Jaguars en Ferrari’s uit Monte Carlo zijn hier vervangen door full suspension Cannondale’s en Specialized. De voertaal op het terras is Duits. Dit verbaast me niet omdat dit gebied door de Duitse fietsbladen wordt gepromoot als hét mountainbikemekka van Europa. Om heel eerlijk te zijn, is dat de reden waarom ik hier ben. Mijn verwachtingen voor de rest van de week zijn hoog gespannen. Surf city Als we terugfietsen naar ons hotel hebben de windsurfers bezit genomen van het Gardameer. Je kunt er je horloge op gelijk zetten. Iedere middag steekt er een krachtige zuidenwind op die men de Ora noemt. Voor zeilers en surfers is dat het teken om zich massaal op het water te begeven. Tegen de avond neemt de wind weer af. De zachte bries die er van middernacht tot middaguur uit het noorden waait heet Vento di Sopra of Soler. Panoramaroute Eigenlijk stond vandaag de panoramaroute op ons programma. Die tocht voert door het ten westen van het Gardameer gelegen gebergte. Helaas is het grootste deel van de route onbegaanbaar. De tegen de bergwand geplakte track is in de afgelopen winter door een aardverschuiving totaal vernield. Gezien de enorme kosten wordt het pad ook niet meer gerepareerd. Jammer, we moeten voor een andere route kiezen. We bestuderen de kaart en het mountainbikeboekje. Onze keus valt op een tocht van dertig kilometer met duizend hoogtemeters. Canale We fietsen Riva uit. De eerste drie kilometer is de weg erg druk. Massa’s auto’s passeren ons. Mijn vooroordeel over de gevaarlijke rijstijl van de Italianen klopt gelukkig niet. Geen moment voel ik me onveilig. Toch ben ik blij als we de hoofdroute verlaten. Het wordt direct een stuk rustiger om ons heen. Meteen krijgen we een serie haarspeldbochten te verwerken. Het feit dat we op de grote molen naar boven beuken spreekt boekdelen. Het stijgingspercentage is niet erg hoog. We besluiten om de route te verlengen en we biken eerst naar het middeleeuwse dorp Canale (556 m hoogte). De omweg is zeker de moeite waard. De stokoude hoge huizen staan op elkaar gepakt. Tussen de gebouwen loopt een wirwar van nauwe steegjes. Het totaal vormt een vesting die menige belegering met succes heeft afgeslagen. De huidige bewoners zijn kunstenaars en dat is op diverse plaatsen aan de muurschilderingen te zien. ‘wandelroute’ We biken terug en pakken onze route weer op. Een smal weggetje dwingt ons hoger de bergen in. Het stijgingspercentage loopt op. De grote plaat voor verandert in het grote tandwiel achter. De omgeving is bosrijk en auto’s komen we nauwelijks meer tegen. Na 25 kilometer pauzeren we bij berghut Grassi (1030m). We zijn op het hoogste punt van onze tocht en eindelijk verlaten we het asfalt. Bij de berghut rijdt net een groepje Duitsers weg. Ze zijn van top tot teen in down-hill kleding gestoken. Na een overheerlijke cappuccino scheuren ook wij de track op. De eerste drie kilometer van de afdaling zijn heerlijk. Technisch, maar goed en vooral veilig te doen. Dan komen we op het deel van de route dat gelijk loopt met wandelroute 402. Hier is het gedaan met de pret. Enorme losliggende stenen op een heling van zo’n 45 graden. Lopen, is de enige verantwoorde keus. We verwachten dat de track snel weer beter wordt, maar dat blijkt steeds maar heel even het geval te zijn. We lopen zeker zo’n vijf kilometer voordat er weer veilig te fietsen valt. Ik begrijp nu waarom onze Duitse ‘collegae’ zich als middeleeuwse ridders hadden uitgedost. De laatste zes kilometer leggen we weer fietsend af. Een klein beetje gefrustreerd parkeren we onze bikes bij een terras aan de haven van Riva. Conclusie Rond het Gardameer kun je heel zeker lekker mountainbiken. Het weer is al vroeg in het voorjaar prima en de bergen bieden voldoende verschillende tracks. De drukke ‘Duitse’ dorpen Riva en Torbole zijn naar mijn mening niet de beste startpunten. Het verkeer is er te druk en de interessante mountainbikeroutes liggen net te ver weg. Het slechts zes kilometer noordelijker gelegen dorpje Arco is volgens mij veel beter geschikt. De sfeer in Arco is ook intiemer dan in het mondaine Riva del Garda. |